Pierwszym rodem który tu zamieszkał był ród Kurozwęckich, a jak Kurozwęki trafiły w ręce Lanckorońskich? Oto ta historia.
Ostatnim przedstawicielem męskiej linii Kurozwęckich był Hieronim, który miał
tylko dwie córki: Barbarę i Annę. Po jego śmierci w 1520r. majątek został podzielony pomiędzy wdowę Barbarę (z domu Krupka) i córki.
Po roku 1521 Anna poślubiła łowczego sandomierskiego Jana
Lanckorońskiego herbu Zadora, który był jedynym synem Adama, właściciela
dóbr Wodzisławia i wniosła mu w posaguKurozwęki. Razem mieli dwóch
synów: Hieronima i Krzysztofa.
Kolejną historią miłosną związaną ze zmianą rodów zamieszkujących w
Kurozwękach był ślub Anny z Dębińskich Lanckorońskiej z Maciejem Sołtykiem.
Stanisław Lanckoroński w 1739 roku zawarł z Anną Dębińską intercyzę ślubną,
zapisując jej dożywocie na Kurozwękach i Kotuszowie.
W 1752 roku Anna z Dębińskich Lanckorońska, wdowa po zmarłym
w 1747 roku Stanisławie Lanckorońskim, wyszła ponownie za mąż za
Macieja Sołtyka, przez co Kurozwęki przeszły w ręce rodu Sołtyków.
Maciej Sołtyk postanowił zamieszkać w Kurozwękach na stałe. Dokonał
on największej przebudowy zamku wg planów słynnego architekta
gdańskiego Ferdynanda Naxa, którą datuje się na lata 1768-1772 r.
Maciej w pałacu urządził galerie portretową Sołtyków.
W dniach 10-11 czerwca 1787 roku gościł w Kurozwękach króla Stanisława
Augusta Poniatowskiego. Wydał na jego cześć bal i koncert, a także ugościł
go wystawnym obiadem z muzyką i salwami artylerii.
Maciej Sołtyk był trzykrotnie żonaty: po raz drugi z Anną z
Dębińskich (zm. 1789 r.), jego trzecią żoną była Kunegunda z
Koszowskich, która zapisała Kurozwęki swojemu szwagrowi Tomaszowi
Sołtykowi.
Oryginalne portrety Anny (240/131cm) i Macieja (238/122cm) można zobaczyć
w Muzeum Narodowym w Kielcach. Natomiast po remoncie pałacu,
reprodukcje będzie można również zobaczyć w pałacu w Kurozwękach.
Ostatnie zmiany przypadają na rok 1833r., kiedy Emilia Sołtykówna,
córka Antoniego Tomasza i Anastazji z Rudnickich, dziedziczka Kurozwęk
poślubiła 21 lipca Pawła Popiela herbu Sulima, najstarszego syna
Konstantego i Zofii z Badenich, „Ekscelencję” (1807-1892), wybitnego
polityka, publicystę i późniejszego głównego konserwatora zabytków
Krakowa. Paweł Popiel do Kurozwęk przeniósł się dopiero w 1840r., po wielkim
pożarze majątku w Ruszczy i gospodarował tu tylko do 1873 r.
W latach 1840-1847 dokonano zmian w pałacu. Dotyczyły głównie wnętrz
i elewacji, nie naruszając bryły. W tym okresie sala balowa została podzielona
pionowo i poziomo. Przebudowa ta zwiększyła liczbę pokoi, lecz zniszczyła
późnobarokową przestrzeń i wystrój ścian.
Paweł i Emilia z Sołtyków Popielowie byli fundatorami nowej plebani w
Kurozwękach. Paweł Popiel ufundował również dzwon, który został
przelany ze starego w 1866 roku. W 1872 r. w tyle prezbiterium
kościoła dobudował neogotycką kaplicę z przeznaczeniem na grobowce
rodziny Popielów. Emilia i Maciej Sołtykowie mieli pięciu synów i cztery córki.
Najstarszy z synów Marcin odziedziczył Kurozwęki.
(źródło: PAŁAC POPIELÓW W KUROZWĘKACH)
Ostatnim przedstawicielem męskiej linii Kurozwęckich był Hieronim, który miał
tylko dwie córki: Barbarę i Annę. Po jego śmierci w 1520r. majątek został podzielony pomiędzy wdowę Barbarę (z domu Krupka) i córki.
Po roku 1521 Anna poślubiła łowczego sandomierskiego Jana
Lanckorońskiego herbu Zadora, który był jedynym synem Adama, właściciela
dóbr Wodzisławia i wniosła mu w posaguKurozwęki. Razem mieli dwóch
synów: Hieronima i Krzysztofa.
Kolejną historią miłosną związaną ze zmianą rodów zamieszkujących w
Kurozwękach był ślub Anny z Dębińskich Lanckorońskiej z Maciejem Sołtykiem.
Stanisław Lanckoroński w 1739 roku zawarł z Anną Dębińską intercyzę ślubną,
zapisując jej dożywocie na Kurozwękach i Kotuszowie.
W 1752 roku Anna z Dębińskich Lanckorońska, wdowa po zmarłym
w 1747 roku Stanisławie Lanckorońskim, wyszła ponownie za mąż za
Macieja Sołtyka, przez co Kurozwęki przeszły w ręce rodu Sołtyków.
Maciej Sołtyk postanowił zamieszkać w Kurozwękach na stałe. Dokonał
on największej przebudowy zamku wg planów słynnego architekta
gdańskiego Ferdynanda Naxa, którą datuje się na lata 1768-1772 r.
Maciej w pałacu urządził galerie portretową Sołtyków.
W dniach 10-11 czerwca 1787 roku gościł w Kurozwękach króla Stanisława
Augusta Poniatowskiego. Wydał na jego cześć bal i koncert, a także ugościł
go wystawnym obiadem z muzyką i salwami artylerii.
Maciej Sołtyk był trzykrotnie żonaty: po raz drugi z Anną z
Dębińskich (zm. 1789 r.), jego trzecią żoną była Kunegunda z
Koszowskich, która zapisała Kurozwęki swojemu szwagrowi Tomaszowi
Sołtykowi.
Oryginalne portrety Anny (240/131cm) i Macieja (238/122cm) można zobaczyć
w Muzeum Narodowym w Kielcach. Natomiast po remoncie pałacu,
reprodukcje będzie można również zobaczyć w pałacu w Kurozwękach.
Ostatnie zmiany przypadają na rok 1833r., kiedy Emilia Sołtykówna,
córka Antoniego Tomasza i Anastazji z Rudnickich, dziedziczka Kurozwęk
poślubiła 21 lipca Pawła Popiela herbu Sulima, najstarszego syna
Konstantego i Zofii z Badenich, „Ekscelencję” (1807-1892), wybitnego
polityka, publicystę i późniejszego głównego konserwatora zabytków
Krakowa. Paweł Popiel do Kurozwęk przeniósł się dopiero w 1840r., po wielkim
pożarze majątku w Ruszczy i gospodarował tu tylko do 1873 r.
W latach 1840-1847 dokonano zmian w pałacu. Dotyczyły głównie wnętrz
i elewacji, nie naruszając bryły. W tym okresie sala balowa została podzielona
pionowo i poziomo. Przebudowa ta zwiększyła liczbę pokoi, lecz zniszczyła
późnobarokową przestrzeń i wystrój ścian.
Paweł i Emilia z Sołtyków Popielowie byli fundatorami nowej plebani w
Kurozwękach. Paweł Popiel ufundował również dzwon, który został
przelany ze starego w 1866 roku. W 1872 r. w tyle prezbiterium
kościoła dobudował neogotycką kaplicę z przeznaczeniem na grobowce
rodziny Popielów. Emilia i Maciej Sołtykowie mieli pięciu synów i cztery córki.
Najstarszy z synów Marcin odziedziczył Kurozwęki.
(źródło: PAŁAC POPIELÓW W KUROZWĘKACH)
