Rok 2025 został ogłoszony Rokiem Olgi Boznańskiej, ponieważ przypada w nim 160. rocznica jej urodzin i 85. rocznica śmierci. To doskonała okazja, aby przybliżyć zarówno bogaty dorobek malarki, jak i jej niezwykle interesujące życie.
Boznańska mawiała, że każdy dzień bez malowania był dla niej dniem straconym. W liście do ojca pisała: „…[malowanie] to moje szczęście, że innego nie pragnę na świecie i w chwili kiedy nie będę mogła malować, powinnam przestać żyć”. Żyła długo i tworzyła nieprzerwanie. Jej styl zmieniał się z czasem, ale zawsze było to malarstwo prawdziwe – wolne od maniery, małostkowości i fałszu. Budziło skrajne emocje. Jacek Malczewski oceniał je surowo: „to zakopcone sadzą malarstwo. Brak w nim rysunku, brak kośćca, to same łatki kolorowe.” Natomiast Stanisław Wyspiański zachwycał się jej talentem, mówiąc: „I jak tu teraz brać się do malowania, kiedy panna Boznańska tak już świetnie maluje, jakże długo trzeba by czekać, zanim by się co tak wykonać umiało”.
Artystka pracowała w Krakowie i w Monachium, które ją malarsko ukształtowało, lecz najważniejszym miejscem w jej życiu stał się Paryż. Osiadła tam w 1898 roku i pozostała do końca życia, tworząc przez 42 lata. Malowała martwe natury, fragmenty wnętrz, a nawet miejskie pejzaże, jednak najbardziej charakterystyczne dla jej twórczości były portrety, na których zapisywała pogłębione studium psychologiczne modela. To one przyniosły jej najwyższe uznanie wśród publiczności i krytyków.
Koszt udziału w spotkaniu wynosi 5 złotych od osoby.
Źródło: Muzeum Narodowe w Kielcach
