Filmoteka Narodowa rozpoczęła działalność 15 czerwca 1955. Została powołana jako Archiwum Filmowe w Warszawie. W 1961 r. Zarządzeniem Ministra Kultury i Sztuki nazwę zmieniono na Centralne Archiwum Filmowe, a następnie (w 1970 r.) na Filmotekę Polską. Siedemnaście lat później (w 1987 r.) została wpisana do rejestru narodowych instytucji kultury i przemianowana na Filmotekę Narodową.
Filmoteka Narodowa przywróciła polskiej kulturze najcenniejszą kolekcję taśm filmowych: ok. 75% polskich filmów fabularnych z okresu 1930 – 1939 oraz 5 % polskich filmów niemych, w tym najstarszy polski zabytek kinematografii – film „Pruska kultura” z 1908 r.
Filmoteka Narodowa przywróciła polskiej kulturze najcenniejszą kolekcję taśm filmowych: ok. 75% polskich filmów fabularnych z okresu 1930 – 1939 oraz 5 % polskich filmów niemych, w tym najstarszy polski zabytek kinematografii – film „Pruska kultura” z 1908 r.
