Zespół uprawia muzykę tzw. “środka”, pisząc muzykę do poezji Leśmiana, Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Gałczyńskiego, Tuwima, Wołka, Kubiaka, a przede wszystkim do tekstów lidera tej grupy Zbigniewa Stefańskiego.
Korzenie zespołu “Bez Jacka” sięgają początku lat siedemdziesiątych, kiedy to trzej bracia Stefańscy: Zbyszek, Jan i Jacek oraz przyjaciel Max Ziętek zakładają na Kielecczyźnie zespół "Kant". "Kant" zdobywa wiele nagród na festiwalach poezji śpiewanej. Występuje w telewizyjnej „Szansonadzie”, „Siódemce” i w programie Aleksandra Bardiniego. W 1983 roku w „nieznanych okolicznościach” w Gdańsku zostaje brutalnie zamordowany najmłodszy z braci - Jacek Stefański. Tak powstaje zespół “Bez Jacka”. Grupa zdobyła sławę i uznanie, zwłaszcza w środowisku studenckim. Charakterystyczne brzmienie “Bez Jacka” to niesamowity tembr głosu Zbyszka Stefańskiego, poezja najwyższego lotu w towarzystwie gitary dwunastostrunowej i liryczny flet.