Urodzona 29 kwietnia 1927 r., córka garncarza Andrzeja Rokity (1891-1962). Wykształcenie podstawowe.
Rzeźbą ceramiczną zajmuje się od dzieciństwa, około 1940 roku. Wykonuje figurki o treści religijnej, rzadziej o tematyce świeckiej. Autorka stosuje znaczne uproszczenia w modelunku postaci, koncentrując uwagę na opracowywanej twarzy. Najpełniej wrażliwość twórczą ujawnia w stosowanej polichromii. Rzeźby po wypaleniu otrzymują barwną polewę: kremową, oliwkową, brunatną, kobaltową, czarną w różnorodnych zestawieniach. Mołdawia ma swoje ulubione motywy, a jest to Frasobliwy, Pieta, Ostatnia Wieczerza, Święta. Rodzina. Owe tematy wielokroć powtarza w rozmaitych ujęciach. Treści religijne rozbudowuje o wizerunki świętych patronów (św. Teresa, św. Anna, św. Antoni, św. Jacek Odrowąż), sceny z życia Chrystusa (Ucieczka do Egiptu, Pokłon Trzech Króli) czy pierwszych grzeszników (Adam i Ewa). Tematykę sakralną uzupełniają kapliczki przydrożne, kropielniczki.
Do STL–u przyjęta w 1968 roku. W 1999 r. otrzymała Nagrodę im. Oskara Kolberga.
Rzeźby w zbiorach: Muzeum Narodowego w Kielcach, Izby Regionalnej WDK w Kielcach, Muzeum Etnograficznego w Łodzi, Krakowie, Toruniu, Warszawie, Muzeum Sztuki Ludowej w Otrębusach, Muzeum Wsi Kieleckiej, Muzeum Wsi Radomskiej, Muzeum Historii Miasta w Zduńskiej Woli.
Autor tekstu: Tadeusz Czarnecki
Źródło: Twórcy ludowi Ziemi Kieleckiej, Ludowe Towarzystwo Naukowo-Kulturalne oddział w Kielcach, Kielce 2008
Rzeźbą ceramiczną zajmuje się od dzieciństwa, około 1940 roku. Wykonuje figurki o treści religijnej, rzadziej o tematyce świeckiej. Autorka stosuje znaczne uproszczenia w modelunku postaci, koncentrując uwagę na opracowywanej twarzy. Najpełniej wrażliwość twórczą ujawnia w stosowanej polichromii. Rzeźby po wypaleniu otrzymują barwną polewę: kremową, oliwkową, brunatną, kobaltową, czarną w różnorodnych zestawieniach. Mołdawia ma swoje ulubione motywy, a jest to Frasobliwy, Pieta, Ostatnia Wieczerza, Święta. Rodzina. Owe tematy wielokroć powtarza w rozmaitych ujęciach. Treści religijne rozbudowuje o wizerunki świętych patronów (św. Teresa, św. Anna, św. Antoni, św. Jacek Odrowąż), sceny z życia Chrystusa (Ucieczka do Egiptu, Pokłon Trzech Króli) czy pierwszych grzeszników (Adam i Ewa). Tematykę sakralną uzupełniają kapliczki przydrożne, kropielniczki.
Do STL–u przyjęta w 1968 roku. W 1999 r. otrzymała Nagrodę im. Oskara Kolberga.
Rzeźby w zbiorach: Muzeum Narodowego w Kielcach, Izby Regionalnej WDK w Kielcach, Muzeum Etnograficznego w Łodzi, Krakowie, Toruniu, Warszawie, Muzeum Sztuki Ludowej w Otrębusach, Muzeum Wsi Kieleckiej, Muzeum Wsi Radomskiej, Muzeum Historii Miasta w Zduńskiej Woli.
Autor tekstu: Tadeusz Czarnecki
Źródło: Twórcy ludowi Ziemi Kieleckiej, Ludowe Towarzystwo Naukowo-Kulturalne oddział w Kielcach, Kielce 2008
