Na przełomie XI i XII w. Kielce z nadania książęcego stały się własnością biskupów krakowskich, którzy utworzyli w Kielcach ośrodek administracyjny okolicznych dóbr. Nowe centrum rozwinęło się w pobliżu osady lokacyjnej (Rynek). Na pobliskim wzgórzu, zwanym dziś Zamkowym, jeszcze w XII wieku wystawiono kolegiatę Najświętszej Maryi Panny. Obok niej powstał drewniany, a następnie drewniano-murowany dwór biskupi. W XVII w. biskup krakowski Jakub Zadzik ufundował w centralnym punkcie wzgórza górującego nad miastem pałac posiadający cechy budowli obronnej, stąd często nazywany zamkiem. Ważną rolę w życiu miasta odgrywało środowisko duchowne skupione wokół kolegiaty Najświętszej Marii Panny. Nieprzeceniona dla rozwoju Kielc była rola kościoła i kultura dworu biskupów krakowskich. Przedsięwzięcia ekonomiczne biskupów i eksploatacja gospodarcza świętokrzyskich dóbr przyczyniły się do rozwoju Kielc jako ważnego ośrodka administracji gospodarczej w regionie. Istotnym wydarzeniem, zamykającym okres miasta „biskupiego”, było upaństwowienie dóbr biskupich 1789 roku.
O historii miasta opowiada Jan Główka, dyrektor Muzeum Historii Kielc.
