Posiada ona najlepiej wykształcone w kraju formy współczesnego krasu powierzchniowego widoczne m.in. w postaci rynien powierzchniowych. Masyw przecinają dwa wyrobiska dawnych marmurołomów, w których wydobywano najpiękniejszy w Górach Świętokrzyskich gatunek marmuru zwany różanką zelejowską. W ścianach kamieniołomu możemy obserwować żyły białego i nasyconego związkami żelaza różowego, krystalicznego kalcytu. Także w nich widoczne są ślady dawnych technik górniczych w postaci zagłębień, po wbijanych w skałę klinach. Na uwagę zasługuje także występująca w rezerwacie roślinność. Południowe zbocze porasta flora kserotermiczna (ciepłolubna) z dużą ilością karłowatych drzew i utrudniających przejście kolczastych krzewów. Na skałach występują w dużej ilości rozchodniki i rojniki zwane popularnie różyczkami skalnymi. Północne zbocza porastają porosty, mchy, paprocie i wysokopienny, o bogatym poszyciu, las sosnowy. Sam grzbiet stanowi doskonały punkt widokowy. Od południa rozciąga się pasmo Chęcińskie z Górą Zamkową na wschodzie, po Górę Miedziankę na zachodzie. Za nim wyłaniają się oddzielone przełomem Hutki pasma: Grzyw Korzeczkowskich i Grząbów Bolmińskich. Ku północy widzimy usytuowane jedno za drugim następujące pasma: Bolechowickie (ze ścianą marmurołomu Zygmuntówka na Czerwonej Górze), Zgórskie i oddzielone od niego przełomem Bobrzy, Posłowicko-Dymińskie oraz zamykające linię horyzontu Oblęgorskie i Tumlińskie.
Źródło: Ryszard Garus, Góry Świętokrzyskie, Przewodnik po znakowanych szlakach pieszych
