Zajmuje się malarstwem i tkactwem artystycznym, wykonuje ilustracje do książek dla dzieci, prowadzi również zajęcia artystyczne dla dzieci i młodzieży. Jest autorką 21 wystaw indywidualnych, m.in.: w Galerii Bielskiej BWA w Bielsku-Białej (2015), Galerii Sztuki Współczesnej BCK w Brzegu (2016), Galerii Sztuki w Teatrze Ziemi Rybnickiej w Rybniku (2017), Galerii „Magazyn 22” w MOK w Jastrzębiu-Zdroju (2017), Galerii WST w Katowicach (2018), Centrum Kultury Śląskiej w Nakle Śląskim (2018), Galerii Epicentrum MOKSiR w Chełmku (2018) oraz w Sosnowieckim Centrum Sztuki – Zamek Sielecki (2020). Brała udział w 25 wystawach zbiorowych, w tym trzykrotnie zakwalifikowała się do Biennale Malarstwa „Bielska Jesień” w Galerii Bielskiej BWA w Bielsku-Białej (2005, 2011, 2017), dwukrotnie do „Triennale Małych Form Malarskich” w Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu (2016, 2019), do IV Triennale Malarstwa „ANIMALIS” w Miejskiej Galerii Sztuki MM w Chorzowie (2017) oraz do Międzynarodowego Biennale Obrazu „Quadro Art.” w Łodzi (2018), na którym otrzymała wyróżnienie honorowe. Na Ogólnopolskim Biennale Sztuki – 45 Salon Zimowy, Radom 2018 otrzymała II nagrodę – Nagrodę Prezydenta Miasta Radomia. Jesienią 2019 roku jej prace były prezentowane na wystawie „Korzenie współczesności. Sztuka polska po 1945 roku” w Sosnowieckim Centrum Sztuki – Zamek Sielecki. Jest laureatką Nagrody Dyrektora Galerii Bielskiej BWA podczas 3. Bielskiego Festiwalu Sztuk Wizualnych 2014, którą było zaproszenie do wystawy indywidualnej w Galerii Bielskiej BWA. W 2015 roku otrzymała stypendium Miasta Bielska-Białej w dziedzinie kultury i sztuki.
Karina Czernek od kilkunastu lat tworzy prace w malarskiej technice własnej, dzięki której osiąga efekt przenikania płaszczyzn. Bawi się łączeniem technik, eksperymentuje, poszukuje nowych rozwiązań. Stosowana przez artystkę technika pomaga jej w wydobyciu i podkreśleniu wyjątkowej natury kobiet, które są głównym tematem jej prac. Pewna poetyckość jej malarstwa niesie ukryte treści. Efekt niedopowiedzenia, liryczny klimat, który pragnie uzyskać dzięki zastosowaniu nakładanych na siebie półprzeźroczystych, częściowo zasłaniających dolne warstwy tkanin, ma potęgować aurę tajemnicy, która kobiety otacza. Zagadnienia tematyczne jej malarstwa są odzwierciedleniem autorskich przemyśleń związanych ze stereotypami kobiecego piękna, ulotnym dążeniem do ideału i przemijaniem. Zwraca uwagę na szerokie pojęcie piękna, jego pewną niedefiniowalność i względność. W pracach prezentowanych na wystawie artystka próbuje pokazać problemy kobiet posługując się lapidarnymi formami, schematami. To bardziej zarysy ciał, uproszczone formy, rodzaj umownego symbolu, przypominające kształtem wystawowe manekiny lub wycinane lalki oraz często powtarzające się w jej obrazach matrioszki. (...)
(źródło: BWA w Sandomierzu)