1. „Powłoki” Paulina Araszkiewicz
2. „Nierealna lalka” Łukasz Skwara
3. „Postlalka” Małgorzata Tarasewicz-Wosik
Laureaci konkursu otrzymają nagrody pieniężne w wysokości 1000 €, a także wezmą udział w rezydenturach artystycznych, podczas których zrealizują swoje nagrodzone projekty. Teatr Lalki i Aktora „Kubuś” w Kielcach zapewni rezydentom nieodpłatne noclegi i wyżywienie, a także pracownie i materiały niezbędne do realizacji projektu oraz pomoc wykwalifikowanych pracowników i konsultantów - scenografów, konstruktorów, aktorów i reżyserów. Następnie, zrealizowane koncepcje zostaną zaprezentowane publiczności w formie performatywnych pokazów (transmitowanych on-line) podczas uroczystego finału konkursu. Odbędzie się on w grudniu, a jego program obejmuje też dodatkowe wydarzenia, np. wykłady oraz warsztaty. Ideą „Animatusa”, który odbył się w tym roku po raz trzeci, jest poszukiwanie rozwiązań plastycznych dla teatru, czerpiących z różnych dziedzin sztuki. Przedsięwzięcie ma na celu umożliwienie twórcom takich poszukiwań, w których tradycyjne środki artystycznego wyrazu mogą iść w parze z wykorzystaniem nowych technologii i nieoczywistych motywów czy materiałów, a tym samym - poszerzanie przestrzeni teatru lalek o oryginalne techniki i kreacje. W sumie na tegoroczną edycję konkursu wpłynęło 23 prace z Polski i z zagranicy, a jak mówi Marek Waszkiel z Jury, wybór zwycięskich projektów był trudny:
- „Trzecia edycja ANIMATUSA za nami. Wyłoniliśmy troje laureatów, choć cała szóstka finalistów zasługuje na nagrody. Drogi rozwoju współczesnych lalek/form animowanych wydają się dziś jasne. Podążamy w trzech kierunkach: 1. realizacje instalacyjno-plastyczne, łączące rozmaite formy przestrzenne z precyzyjnie określoną ideą, uzupełniane komentarzem, często z jednoczesnym wykorzystaniem multimedialnie prezentowanych refleksji i opinii. Takie są „Powłoki” Pauliny Araszkiewicz; 2. projekty oparte na nowych technologiach, wciąż jeszcze popularniejsze w zaciszu pracowni komputerowych niż w teatrze, ale to naturalny proces rozwoju gatunku. „Nierealna lalka” Łukasza Skwary doskonale wpisuje się w tę konstelację; 3. wreszcie eksperymenty z formą samej lalki, przedmiotu animacji bezpośredniej, otwierające drogę do badania wzajemnych relacji między aktorem/animatorem i animantem. W tę stronę zmierza propozycja Małgorzaty Tarasewicz-Wosik „Postlalka”. Ostateczne efekty zobaczymy w końcu roku podczas publicznej prezentacji nagrodzonych prac. Myślę, że wszyscy jurorzy z niecierpliwością będą czekali na finał tegorocznej edycji ANIMATUSA”.
„Animatus” jest realizowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Promocji Funduszy Kultury.
(źródło: TLiA „Kubuś”)