Generalnie pandemiczne propozycje kulturalne można chyba podzielić na dwie grupy: te, poprzez które chcemy się z trudną rzeczywistością zmierzyć, poszukać jakichś analogii, coś zrozumieć, i te, które pozwalają nam na rodzaj terapeutycznej ucieczki od nienormalnej sytuacji, w jakiej wszyscy się znaleźliśmy.
Coś znanego (dla czystej przyjemności) – świetną formą oderwania od rzeczywistości są wszelkiego rodzaju filmy czy seriale kostiumowe, najchętniej adaptacje literackie. W moim wypadku terapeutycznie działa zanurzenie się w Austenland – z nieśmiertelną serialową Dumą i uprzedzeniem czy najnowszą filmową Emmą, na której seans jeszcze czekam. Ponowne wejście w znane historie daje nam komfort i poczucie bezpieczeństwa.
Coś do nadrobienia (dla refleksji) – czas kwarantanny to też możliwość zapoznania się z tymi pozycjami filmowymi, nagradzanymi na festiwalach, które z różnych względów nam wcześniej umknęły – i tu obok oczywistych tytułów, jak kultowe już Boże Ciało czy Parasite, polecam debiutancką, ale już zauważoną, Supernovą Bartosza Kruhlika – mocne, skondensowane, społeczne kino, o ludziach postawionych w sytuacji granicznej. Rodzaj katartycznego wstrząsu. Serialową propozycją niech będzie, z kolei, Mesjasz, który ciekawie balansuje między religią (-giami), wiarą a polityką.
Coś do odkrycia (dla edukacji) – zamiast konkretnych tytułów polecam cały znakomity serwis Ninateka.pl – szczególnie dział filmu dokumentalnego. Warto przy okazji wspomnieć o przenoszeniu się do sieci także festiwali, w tym Krakowskiego Festiwalu Filmowego, który rozpocznie się 31 maja. Wszystkie pokazy (płatne) i spotkania z twórcami (bezpłatne) odbędą się online. Szczegóły na stronie: https://www.krakowfilmfestival.pl/
dr Monika Bator - kulturoznawczyni, nauczycielka akademicka UJK Kielcach.
Źródło: ECN
