Józef Szermentowski (1833–1876) – jeden z najwybitniejszych malarzy polskiego realizmu – uczył się rysunku w domu mecenasa młodych artystów i kolekcjonera dzieł sztuki Tomasza Zielińskiego w Kielcach. Ukończył studia w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, należał do cyganerii malarskiej. W tym okresie malował widoki regionu świętokrzyskiego: Sandomierz, Szydłowiec, Chęciny i Święty Krzyż, niewielkie studia krajobrazu i folkloru. W 1860 roku wyjechał do Francji, gdzie pod wpływem szkoły barbizończyków zmienił sposób postrzegania przyrody. Malował pejzaże w sposób niemal organiczny (Bydło schodzące do wodopoju, 1876), podejmował eksperymenty impresjonistyczne (W parku, 1873). W 1871 roku jego obraz Kościół wiejski w niedzielę po nabożeństwie został nagrodzony srebrnym medalem w Londynie, w roku następnym otrzymał złoty medal za Kępę Puławską na Salonie w Paryżu. Na obczyźnie tęsknił za krajem, dlatego w licznych kompozycjach przypominał rodzime tematy: polski pejzaż, wiejskie kościółki, niedolę chłopów (Krajobraz wiejski z kościółkiem, 1874, widok Kępy Puławskiej, 1872, Pogrzeb chłopski, 1861, Poddaństwo, 1873). Po śmierci brata Kazimierza Szermentowskiego na zesłaniu, stworzył cykl obrazów ukazujących tragizm powstania styczniowego 1863–1864 (Stracone gniazda, 1865, Wspomnienia, 1865). Józef Szermentowski zakończył życie we Francji w 1876 roku, pozostając wrażliwym piewcą polskiego krajobrazu i obyczaju.
Spotkanie poprowadzi dr Anna Myślińska z Działu Malarstwa i Rzeźby. Wstęp wolny.
Źródło: MNKi
Spotkanie poprowadzi dr Anna Myślińska z Działu Malarstwa i Rzeźby. Wstęp wolny.
Źródło: MNKi
