Oblęgorek to urokliwa, pełna zieleni miejscowość położona niedaleko Kielc, większości Polaków kojarząca się z Henrykiem Sienkiewiczem. Bezpośrednią okazją do obdarowania pisarza stał się, obchodzony w 1900 roku, jubileusz jego pracy literackiej. Głównym jednak powodem tak niezwykłego gestu Polaków była wdzięczność i wielkie uznanie dla Sienkiewicza za jego twórczość. Henryk Sienkiewicz otrzymał dworek w Oblęgorku w 1900 roku w 25-lecie pracy twórczej. Pisarz mieszkał w Oblęgorku przez 12 lat, ale traktował to miejsce głównie jako letnią rezydencję. Po śmierci pisarza w Oblęgorku mieszkała jego trzecia żona Maria i syn Henryk Józef. Powstało tu Muzeum Henryka Sienkiewicza, którego pierwszym kustoszem była synowa pisarza - Zuzanna Sienkiewiczowa. Muzealna ekspozycja to wierne odtworzenie wnętrz pałacyku z czasów, kiedy mieszkał w nim Henryk Sienkiewicz. Zobaczyć tu można gabinet, salon, jadalnię, palarnię i sypialnię pisarza. Wyposażenie stanowią oryginalne meble, obrazy, rzeźby, tkaniny i część księgozbioru Sienkiewicza.
„Oblęgorek oczarował mnie zupełnie. Mało jest w Królestwie wiosek tak pięknie położonych. Drzewa bardzo porosły, park jest ogromny, kwiatów mnóstwo, a jabłonie, grusze i śliwy gną się literalnie pod ciężarem owoców. Urodzaj jest wyjątkowy i widok gałęzi obsypanych czerwonymi jabłkami bardzo ładny…” – tak o Oblęgorku pisał Sienkiewicz.
„Oblęgorek oczarował mnie zupełnie. Mało jest w Królestwie wiosek tak pięknie położonych. Drzewa bardzo porosły, park jest ogromny, kwiatów mnóstwo, a jabłonie, grusze i śliwy gną się literalnie pod ciężarem owoców. Urodzaj jest wyjątkowy i widok gałęzi obsypanych czerwonymi jabłkami bardzo ładny…” – tak o Oblęgorku pisał Sienkiewicz.
