Warsztaty odbędą się 21 grudnia o godzinie 16.00 w piwnicach Domu Długosza w Muzeum Archeologicznym Wiślicy, oddziale Muzeum Narodowego w Kielcach.
Tradycja choinki narodziła się w 1521 roku w Alzacji, w mieście Selestat na francusko-niemieckim pograniczu. Początkowo wstawiano drzewka i ubierano je ozdobami z papieru oraz jabłkami. Wielkim zwolennikiem tego zwyczaju był Marcin Luter, który zalecał spędzanie świąt w domowym zaciszu. Choinki szybko stały się popularne w protestanckich Niemczech. Nieco później obyczaj ten przejął kościół katolicki, rozpowszechniając go w krajach Europy Północnej i Środkowej. Na dwór królewski choinki trafiły dwieście lat później dzięki polskiej królowej - Marii Leszczyńskiej. Została ona żoną króla Francji Ludwika XV i pierwsza udekorowała choinkami pałac w Wersalu. Zwyczaj przywiozła właśnie z Alzacji, gdzie spędziła kilkanaście lat. W innych regionach Europy zwyczaj przystrajania choinek stał się popularny na przełomie XVIII i XIX wieku. W Polsce pierwsze choinki pojawiły się na terenach zaborów pruskiego i austriackiego. Do Polski tradycja przywędrowała z Niemiec. Początkowo zwyczaj był popularny jedynie w miastach. Na wsi długo dominowała ludowa ozdoba, tak zwana „podłaźniczka”. Była to ucięta gałąź sosny, świerku lub jodły wieszana pod sufitem. Na niej również wieszano dekoracje, które potem przeniesiono właśnie na choinkę. Symbolika ozdób choinkowych, jak i samego drzewka ma swe korzenie w tradycji ludowej, częściowo wyrosłej też na gruncie biblijnym.
Tradycja choinki narodziła się w 1521 roku w Alzacji, w mieście Selestat na francusko-niemieckim pograniczu. Początkowo wstawiano drzewka i ubierano je ozdobami z papieru oraz jabłkami. Wielkim zwolennikiem tego zwyczaju był Marcin Luter, który zalecał spędzanie świąt w domowym zaciszu. Choinki szybko stały się popularne w protestanckich Niemczech. Nieco później obyczaj ten przejął kościół katolicki, rozpowszechniając go w krajach Europy Północnej i Środkowej. Na dwór królewski choinki trafiły dwieście lat później dzięki polskiej królowej - Marii Leszczyńskiej. Została ona żoną króla Francji Ludwika XV i pierwsza udekorowała choinkami pałac w Wersalu. Zwyczaj przywiozła właśnie z Alzacji, gdzie spędziła kilkanaście lat. W innych regionach Europy zwyczaj przystrajania choinek stał się popularny na przełomie XVIII i XIX wieku. W Polsce pierwsze choinki pojawiły się na terenach zaborów pruskiego i austriackiego. Do Polski tradycja przywędrowała z Niemiec. Początkowo zwyczaj był popularny jedynie w miastach. Na wsi długo dominowała ludowa ozdoba, tak zwana „podłaźniczka”. Była to ucięta gałąź sosny, świerku lub jodły wieszana pod sufitem. Na niej również wieszano dekoracje, które potem przeniesiono właśnie na choinkę. Symbolika ozdób choinkowych, jak i samego drzewka ma swe korzenie w tradycji ludowej, częściowo wyrosłej też na gruncie biblijnym.
