Cytaty z książki Z. J. Adamczyk, Manipulacje i tajemnice. Zagadki późnej biografii Stefana Żeromskiego, Warszawa 2017:
- Na początek wypada zatrzymać uwagę przy kwestii: jeśli Anna nigdy nie poślubiła Żeromskiego, to jak było możliwe, że posługiwała się jego nazwiskiem?
- Wiadomo, że zdecydował się zrezygnować z wystąpienia o rozwód i „zalegalizować” Monikę, to znaczy formalnie uznać ją za swoje dziecko pozamałżeńskie. Wejść – za wiedzą i zgodą obu partnerek – w prawa i obowiązki ojcowskie wobec Moniki bez małżeństwa z Anną i bez rozwodu z Oktawią. Nie wiemy, jakie były motywy takiej decyzji. Na ile wzgląd na zdrowie Adasia? Na ile – na zdrowie psychiczne Oktawii? Na ile – jakieś rozczarowanie czy znużenie po ośmiu miesiącach mieszkania z Anną, małą Moniką i Marią Zawadzką? Także w tym wypadku skazani jesteśmy do domysły i niejasne przypuszczenia.
- Wiadomość, iż Żeromski przeszedł na kalwinizm, by poślubić Annę, utrzymuje się w tak zwanej obiegowej wiedzy od lat, a żelaznym argumentem na potwierdzenie, że tak istotnie się stało, jest jego pogrzeb na cmentarzu kalwińskim (…) Informacje o przystąpieniu Żeromskiego do Kościoła kalwińskiego nie znajdują żadnego potwierdzenia w zachowanych dokumentach.
Profesor Zdzisław Jerzy Adamczyk przez piętnaście lat zajmował się przygotowywaniem do druku korespondencji Stefana Żeromskiego. Poszukując w archiwach i bibliotekach informacji niezbędnych do objaśnienia pewnych spraw, o których mowa jest w listach, odkrył, że dotychczasowa wiedza o życiu autora Popiołów, ukształtowana przez książki Hanny Mortkowicz-Olczakowej, Aliny Kowalczykowej oraz wspomnienia Moniki Żeromskiej mija się z prawdą, często będąc wynikiem jaskrawej manipulacji. Do tej pory nikt nie napisał pełnej, wiarygodnej biografii Żeromskiego. Najwięcej wiemy o latach młodości autora Syzyfowych prac, gdyż sam o to zadbał prowadząc dziennik. O późniejszym jego życiu wiadomo znacznie mniej. Panuje przekonanie, że pisarz prowadził spokojne, wręcz sielskie życie. Profesor Zdzisław Jerzy Adamczyk postanowił rozprawić się z przekłamaniami i świadomym zatajaniem bądź przekręcaniem faktów, przedstawiając tym samym wiarygodny obraz ostatnich lat życia Stefana Żeromskiego.
Zdzisław Jerzy Adamczyk w 1953 roku ukończył Liceum Ogólnokształcące im. A. Witkowskiego w Skarżysku-Kamiennej. W latach 1953–1957 odbył studia z zakresu polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Na macierzystej uczelni doktoryzował się w 1971. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1985 roku w Instytucie Badań Literackich PAN. Postanowieniem Prezydenta RP z 15 stycznia 1996 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. W drugiej połowie lat 50. pracował w Wydawnictwie Ministerstwa Obrony Narodowej na stanowisku redaktora, a od 1959 do 1961 był bibliotekarzem w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Radomiu. W latach 1961–1971 był bibliotekarzem i wykładowcą w Studium Nauczycielskim w tym mieście. W 1971 roku podjął pracę w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Kielcach (obecnie Uniwersytet Jana Kochanowskiego). Z kielecką uczelnią związany był do 2006 roku. W 2006 został zatrudniony na stanowisku profesora w Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku. Specjalizuje się w historii literatury i edytorstwie. Jego zainteresowania badawcze obejmują literaturę Młodej Polski, w szczególności życie i twórczość Stefana Żeromskiego.
