Henryk Sienkiewicz, Adam Aleksander Pius, herbu Oszyk, pseudonim Litwos, to jeden z najpopularniejszych pisarzy polskich przełomu XIX i XX wieku. Urodził się 5 maja 1846 r. we wsi Wola Okrzejska na ziemi łukowskiej na Podlasiu w zubożałej rodzinie szlacheckiej, pieczętującej się herbem Oszyk, po mieczu wywodzącej się z Tatarów osiadłych na Litwie w XV i XVI wieku. W 1858 roku Henryk rozpoczął naukę w gimnazjum w Warszawie. Jako dziewiętnastolatek podjął posadę guwernera u rodziny Weyherów w Płońsku. Prawdopodobnie w tym czasie napisał swoją pierwszą niepublikowaną powieść - Ofiara. Pracował tu także nad swoją pierwszą opublikowaną powieścią - Na marne. Jednocześnie zaś kończył zaocznie ostatnie klasy gimnazjum. W 1866 uzyskał świadectwo dojrzałości. Zgodnie z wolą rodziców Sienkiewicz, zdał na wydział lekarski Szkoły Głównej Warszawskiej. Z czasem zrezygnował z tych studiów i podjął studia prawnicze, by w ostateczności przenieść się na wydział Filologiczno-Historyczny.
W 1900 roku pisarz obchodził jubileusz pracy twórczej. Otrzymał od społeczeństwa majątek - dar ze składek społecznych - w Oblęgorku koło Kielc i stworzył tam ochronkę (szkołę) dla dzieci. W tym samym roku Uniwersytet Jagielloński przyznał mu tytuł doktora honoris causa. W 1901 roku napisał odezwę w sprawie dzieci we Wrześni, a w 1906 wzywał rodaków z USA do pomocy głodującym w Królestwie Polskim. W 1905 roku otrzymał nagrodę Nobla za całokształt pracy artystycznej.
