Jan Długosz urodził się w szlacheckiej rodzinie herbu Wieniawa. Jego ojciec brał udział w bitwie pod Grunwaldem. Pierwsze nauki pobierał w szkole parafialnej w Nowym Korczynie, po ukończeniu której wstąpił na krakowski uniwersytet. Studia w Krakowie przerwał po trzech lat, porzucając je na rzecz pracy na dworze biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego. Po śmierci Oleśnickiego w 1455 roku pozycja Długosza osłabła – związany z nowym biskupem krakowskim Jakubem Sienieńskim popadł w konflikt z królem Kazimierzem Jagiellończykiem i aż do 1464 roku pozostawał na marginesie życia politycznego. Gdy jednak konflikt między Kazimierzem Jagiellończykiem i biskupem krakowskim wygasł, Kazimierz Jagiellończyk zdecydował się włączyć Długosza w skład polskiej delegacji na rozmowy pokojowe z Krzyżakami. Sumienność i sprawność Jana Długosza przekonała króla, do powierzania mu kolejnych misji dyplomatycznych (m.in. w Czechach i na Węgrzech), ale także stanowiska wychowawcy własnych synów. Jan Długosz zmarł w Krakowie 19 maja 1480 roku. Czterysta lat później jego prochy przeniesiono z Katedry Wawelskiej do kościoła paulinów na Skałce i złożono je w Krypcie Zasłużonych.
