Adam Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 r. w rodzinie drobnoszlacheckiej. Ojciec Adama pracował w sądzie jako adwokat, z kolei matka zajmowała się domem. Mickiewicz miał czterech braci. W 1807 r. Adam Mickiewicz rozpoczął naukę w szkole powiatowej w Nowogródku. W 1815 r. wyjechał do Wilna, gdzie podjął studia na tamtejszym uniwersytecie. W 1817 r. wraz z kolegami ze studiów założył Towarzystwo Filomatów. Adam Mickiewicz debiutował w 1818 roku wierszem „Zima miejska”. Rok później, po ukończeniu studiów, wyjechał do Kowna, gdzie podjął pracę jako nauczyciel w szkole. W 1823 r. władze carskie aresztowały Mickiewicza za przynależność do stowarzyszenia filomatów. Był więziony przez pół roku. W 1824 r. skazany został na wygnanie w głąb Rosji. Miejscem zsyłki była Odessa. Po złagodzeniu wyroku w drugiej połowie lat 20. XIX w. Mickiewicz zamieszkał w Moskwie, a następnie na dłużej osiadł w Petersburgu. W czasie pobytu w Rosji Mickiewicz nawiązał stosunki z wieloma poetami rosyjskimi. W 1829 r. Mickiewicz opuścił Rosję i udał się do Niemiec. Przebywał także we Włoszech, Szwajcarii, we Francji. Zmarł 26 listopada 1855 r. w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach. Jako najczęstszą przyczynę śmierci Mickiewicza podaje się cholerę. Ciało Adama Mickiewicza zostało przewiezione do Paryża i pochowane na cmentarzu w podparyskim Montmorency. W 1890 roku szczątki poety sprowadzono do Polski i złożono w krypcie na Wawelu.
