Zabawki dziecka wiejskiego jeszcze na początku XX stulecia wykonywane były z naturalnych i łatwo dostępnych surowców. Podstawowym tworzywem było drewno, ale także glina, słoma, sitowie i skrawki tkanin. Na wystawie prezentujemy wyłącznie zabawki drewniane oraz lalki ze skrawków tkanin, wypełnione trocinami. Wykonane zostały przez dorosłych dla dzieci lub wnuków; najstarsze z nich w okresie międzywojennym na wzór tych, którymi sami bawili się w dzieciństwie. Są wśród nich kółka, baciki, taczki, kołyski a także koniki i pieski na kółkach, ciągnione na sznurku. Do wykonywanych powszechnie należał wahadłowy tracz oraz lalki drewniane bez rąk bolki, popularne w okresie międzywojennym. Osobną grupę stanowią zabawki produkowane masowo w okolicach Suchedniowa, gdzie od początku XX wieku do połowy lat 70. istniał prężny ośrodek zabawkarski. Początkowo zestaw wzorów był skromny; wyrabiano tu wyłącznie bryczki z konikami i kołyski na biegunach. W okresie międzywojennym asortyment zabawek powiększył się o nowe formy, w tym ruchome – karuzelki z wirującymi postaciami, klepoki - ptaki i motyle z ruchomymi skrzydłami, konie z deski oraz typowe dla kieleckiego ośrodka koniki z klocka, na biegunach lub kółkach. Zabawki wykonane z naturalnych surowców są ekologiczne, proste w konstrukcji i estetyczne. Tematycznie wiążą się z rodziną, zwierzętami, pracą na wsi i wypoczynkiem. Zawierają podstawowe treści o walorach poznawczych i dydaktycznych, odpowiadające psychicznym i emocjonalnym predyspozycjom każdego dziecka.
Źródło: Muzeum Narodowe w Kielcach
Źródło: Muzeum Narodowe w Kielcach
