Moneta pochodzi najprawdopodobniej ze skarbu, odkrytego w Połańcu w powiecie staszowskim 9 listopada 1968 roku w miejscu zwanym „Folwarkiem”, około 100 m na północ od brzegu rzeki Wschodniej, która tuż przed Połańcem wpada do Czarnej Staszowskiej. Skarb został znaleziony na głębokości około 70-80 cm podczas kopania piasku do umocnienia wału ochronnego przy rzece. Znalazcami byli rolnicy z Połańca, zatrudnieni przy naprawie wału - Władysław Kłosiński i Mieczysław Marczewski. Skarb z Połańca ze względu na strukturę chronologiczną stanowi unikalne znalezisko na ziemiach polskich i odgrywa ważną rolę w badaniu najwcześniejszej fazy napływu pieniądza rzymskiego na ziemie polskie. 147 monet ze skarbu znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Kielcach, zaś jedna moneta republikańska – w zbiorach Muzeum Okręgowego w Sandomierzu. Denar ze zbiorów sandomierskich został wybity przez Luciusa Marciusa Censorinusa i przedstawia na awersie głowę boga Apolla, przybraną wieńcem laurowym.
Źródło: Muzeum Okręgowe w Sandomierzu
Źródło: Muzeum Okręgowe w Sandomierzu
