Podstawowym celem tego przedsięwzięcia jest umożliwienie osobom słabo słyszącym i niesłyszącym poznania otaczającego ich świata. Stanie się to możliwe dzięki wykorzystaniu sztuki, której nośnikiem znaczeń i emocji nie jest słowo, lecz obraz (światło, scenografia, kostium, rekwizyt). W przedstawieniach tych dominuje forma plastyczna wtopiona w zdarzenie sceniczne, które przy użyciu światła, scenografii, rekwizytów, gry aktorów za pomocą gestu, przybiera ostatecznie obraz plastyczny dla widzów również niedosłyszących lub całkiem głuchych.
Udział w poznaniu nowego miejsca, jakim jest teatr i doświadczanie nowych, niedostępnych dotychczas przeżyć i wrażeń, korzystnie wpłynie na proces integracji ze zdrowymi rówieśnikami. Dzięki adaptacji przedstawień dla osób niepełnosprawnych, poprzez dotarcie do nowej grupy widzów, teatr rozszerzy zasięg oddziaływania. Wyrównanie szans w dostępie do sztuki wpłynie korzystnie na poziom aktywizacji społecznej, bez której wszelka inna aktywność, np. zawodowa, jest niemożliwa. W praktyce oznacza to przełamanie bariery lęku przed światem słyszących, uniknięcie odizolowania od życia kulturalnego, pokonanie zamykania się w sobie i bierności. Udział w przedstawieniach teatralnych jest formą artystycznej terapii, która wspomaga proces psychoterapeutyczny, zapewnia niezależność osobistą, indywidualny rozwój, poszerza horyzonty myślowe, a także pokazuje nowe zastosowania języka fonicznego, podnosi poziom wrażliwości, empatii i zrozumienia innych. Świat teatru, zdarzenia sceniczne i wizje plastyczne pozwalają na kontrolę własnych zachowań, które są niezbędne do kierowania rozwojem zewnętrznym, czyli biernym i czynnym poznawaniem rzeczywistości.
Młodzież niepełnosprawna ma specjalne potrzeby edukacyjne, które trzeba odpowiednio wcześniej rozpoznać i adekwatnie zaspokoić. Uczestnictwo w sztuce jest jednym z warunków dobrego przygotowania człowieka do dorosłego życia i wyćwiczenia umiejętności nawiązywania prawidłowych kontaktów interpersonalnych. Głusi muszą poznać świat ludzi słyszących, bo w nim żyją, a im wcześniej zaczną pełną integrację, tym łatwiej i efektywniej będą żyli w naszym społeczeństwie. W procesie adaptacji społecznej ważne jest, żeby teatr stał się kompensacyjny, adaptacyjny i normalizacyjny wobec osób dotkniętych kalectwem głuchoty, dzięki temu będą one bardziej pewne siebie i lepiej zintegrowane ze światem słyszących, a inscenizacje plastyczne w wykonaniu teatru "Sen" przyczynią się do zauważenia problemu osób niedosłyszących. Projekt dotyczy przedstawień teatralnych, które w przeciwieństwie do kina, z uwagi na możliwość obejrzenia filmu z napisami, są dziedziną sztuki niedostępną dla osób głuchych i niedosłyszących.
Pomysłodawcą projektu i koordynatorem Studia Inscenizacji Plastycznej Teatru Plastycznego ,,SEN” jest Tomasz Irski - główny instruktor ds. Impresariatu z Działu Promocji i Organizacji Imprez WDK w Kielcach, kontakt: pod nr tel. 41 36 55 140 oraz e-mail tomasz.irski@wdk-kielce.pl. Zapraszamy osoby niesłyszące i niedosłyszące do udziału w zajęciach teatralnych.
