Tom drugi koncentruje się na kieleckiej prasie, omawiając komisky propagandowe okresu socrealizmu, lata 60. i 70., gdy dominowały rozbudowane formy narracyjne (od "Sierżanta Cienia" do "Hubala"), krótkie formy i przedruki z prasy zachodniej, wykorzystanie komiksu w reklamie prasowej, konkursach, strategie wydawców i właścicieli w odniesieniu do publikacji serii obrazkowych, lata 90. i 2000., gdy na łamach prasy kieleckij debiutują (lub stawiają jedne z pierwszych kroków) twórcy decydujący o kształcie komiksu w kolejnych latach - Ozga, Żejmo, Łysak, Sobczak, Kot, Łukaszczyk, Rzontkowski. Skonfrontowani zostali z twórcami (przede wszystkim malarzami) o dekadę (dwie) starszymi, którzy usiłują korzystać z poetyki komiksu. Osobny rozdział poświęcony został postaci Zbigniewa Jujki, którego prace drukowano na łamach kieleckiej prasy przez pół wieku.
Źródło: Stowarzyszenie Twórcze “Zenit”