Niespodziewana śmierć męża – osoby publicznej i powszechnie szanowanej, staje się inspiracją do rozliczenia z samą sobą – próbą nazwania swojego miejsca w dotychczasowym życiu, i rozliczenia się z tym życiem, które definitywnie się skończyło. Obserwujemy różne stadia konfrontacji z osobistym doświadczeniem śmierci kogoś bliskiego: skrajne emocje i próby zracjonalizowania tragedii, spotkania ze specjalistami „od radzenia sobie z traumą” i próby kontynuowania odpowiedzialnego życia rodzinnego w domu. Jaki nadać sens swojemu życiu? Jak poradzić sobie z otaczającą rzeczywistością medialną i polityczną, która domaga się upublicznienia swojej tragedii i grania społecznej roli „wdowy”?
Źródło: Teatr im. S. Żeromskiego
Źródło: Teatr im. S. Żeromskiego
