Roman Gruszecki urodził się w 1973 r. we Włodawie. Jest absolwentem Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Marii CurieSkłodowskiej w Lublinie. W roku 1999 r. uzyskał dyplom w pracowni rzeźby u prof. Sławomira Mieleszki. W 2015 roku ukończył studia podyplomowe na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Po dyplomie w 1999 r. rozpoczął samodzielną pracę twórczą w zakresie rysunku, malarstwa i rzeźby. Uprawia malarstwo sztalugowe olejne, akwarelę, pastel. Maluje liczne portrety, obrazy inspirowane Kazimierzem Dolnym oraz wieloma miejscami szczególnie południa Europy: Francji , Grecji, Chorwacji, Włoch, a także Holandii. Bierze udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych. Od 2009 roku prowadzi Galerię Kolor w Kazimierzu Dolnym, a także współpracuje z galeriami w Polsce i Francji. Należy do Kazimierskiej Konfraterni Sztuki oraz do Związku Polskich Artystów Plastyków.
Źródło: FŚ
Moje malarstwo to poszukiwanie formy dla koloru, a zatem komponowanie obrazu z plam barwnych. Inspiracją do namalowania obrazu są doznania w wyniku obcowania z naturą, śledzenia zawodów i zmagań sportowych, oglądania koncertów i słuchania muzyki. A zatem duże znaczenie inspirujące ma działalność ludzka i różnego rodzaju sztuka. Lubię zwiedzać i podziwiać świat – nieskończone źródło inspiracji i estetycznych doznań. Następnie przetwarzam obrazy i związane z nimi uczucia na cały repertuar linii, plam barwnych, pociągnięć pędzla i szpachli. Kryterium do uznania, czy obraz jest skończony, a raczej czy spełnia już poziom, w którym czuję pełnię satysfakcji, są moje własne odczucia. Uważam, że nie każdy obraz musi podobać się jako przedmiot dekoracyjny, odpowiedni do eksponowania w danym wnętrzu. Dobry obraz może równie dobrze zachwycać jak i szokować, czy wręcz oburzać, ale ważne jest by spełniał oczekiwania malarza, który realizuje swój zamiar zgodnie z wewnętrzną potrzebą namalowania takiego, a nie innego obrazu. Podobnie jak dobra książka, film czy utwór muzyczny nie zawsze są łatwe i przyjemne, ale często trudne i fascynujące, gdy podczas powstawania pracy prowadzą nas przez cały repertuar uczuć.
