Wystawa „Papier, kamień, drewno” to spotkanie trzech mediów – akwareli, drewna i kamienia – poprzez jeden wspólny motyw, którym jest ciało kobiety jako forma rozumiana jako struktura odczuwania, ruchu i trwania.
W akwarelach sylwetka wyłania się z plamy, z barwnej intuicji, z jednego gestu. Lekkie, efemeryczne, jakby dopiero się rodziło — staje się zapisem impulsu, emocji, chwili. Papier chłonie to, co płynne. Forma jest tu ulotna, ale zdecydowana.
W drewnie postać wyrasta z pnia. Nie zostaje wyrzeźbiona — raczej odsłonięta. Praca z drewnem to uważność na jego naturalny rytm, na strukturę słojów i napięć. Forma kobieca nabiera tu monumentalności, ale nie traci organicznej miękkości. To figura zakorzeniona.
W kamieniu forma staje się najbardziej abstrakcyjna, a zarazem najbardziej obecna. Zredukowana, wyciszona, ale potężna. Kamień narzuca granice, które artystka przyjmuje z szacunkiem — i w tym ograniczeniu znajduje siłę. Kobiecy wizerunek zyskuje tu wymiar archetypiczny, jakby istniał poza czasem.
Wystawa tworzy pejzaż kobiecych kształtów zapisanych w trzech różnych bytach materii. To trzy odmienne rytmy pracy i trzy różne relacje z tworzywem. Ale każda z nich jest opowieścią o cielesności jako języku obecności. To również opowieść o kruchości i sile, o tym, co cielesne i duchowe, o wewnętrznym poszukiwaniu znaczeń.
Wystawę można zwiedzać do 27 lipca w Galerii Sztuki Współczesnej Oranżeria.
Źródło: Galeria Sztuki Współczesnej Oranżeria
