Autorem jest prawdopodobnie jeden ze zwolenników Stanisława Leszczyńskiego (1677-1766), dwukrotnego króla Polski, dożywotniego księcia Lotaryngii i Baru. Traktat został ogłoszony przez króla, a polski historyk Emanuel Rostworowski (1923-1989) wskazuje żmudzkiego szlachcica Mateusza Białłozora – jako autora tego dzieła. Traktat ten został „nieco przerobiony” i przetłumaczony na język francuski przez Stanisława Leszczyńskiego, który nadał mu bardziej „monarszy” charakter. Leszczyński prawdopodobnie zdecydował się na publikację tego dzieła we Francji po to, by przeciwdziałać niekorzystnemu stereotypowi Polski, jaki znalazł się w tym czasie w traktacie Monteskiusza „O duchu praw”. W dziele tym wytyczono drogę reform, jaką powinna pójść Rzeczpospolita. Zdaniem autora niezbędne powinny być zmiany w położeniu chłopów, powinno się ich oczynszować i obdarzyć osobistą wolnością. Zmian również wymagała, według autora, sytuacja w handlu, przemyśle i organizacji miast. Powinny być utrzymane podstawy ustrojowe Rzeczpospolitej, dopuszczał jednak reformy i zmiany w tym zakresie - powinien być utrzymany sejm, wolna elekcja i „liberum veto”. Władza centralna, wojsko, skarb, policja i sądownictwo powinno być usprawnione, ale sprawa podatków płaconych przez szlachtę została w tym dziele pominięta.
Istnieją dwie edycje „Głosu”, różniące się wyglądem karty tytułowej. Egzemplarz WBP jest z wizerunkiem orła z rozpostartymi skrzydłami i dewizą na wstędze "Elementum meum libertas" – "Moim żywiołem jest wolność". Starodruk został poddany konserwacji w roku 2007.
Źródło: WBP
Źródło: WBP
