Antoni Janusz Pastwa urodził się 26 stycznia 1944 roku w Brzozie niedaleko Kozienic. Uczęszczał do Liceum Plastycznego w Kielcach. Następnie studiował na Wydziale Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1964–1970, najpierw w pracowni prof. Mariana Wnuka, a później w pracowni prof. Stanisława Słoniny. Dyplom uzyskał w 1970 roku. W latach 1974–1981 był asystentem u prof. Stanisława Słoniny. Od roku 1978 do 1980 był stypendystą Funduszu Kultury MKiS. W 1980 roku został adiunktem. Od 1981 prowadził pracownię kamienia. W 1987 otrzymał tytuł docenta, zaś w 1992 mianowany został profesorem sztuk plastycznych. Od 1995 roku prowadzi pracownię rzeźby na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki. W latach 1990–1996, 1999–2002, 2002–2006 sprawował funkcję ziekana Wydziału Rzeźby macierzystej uczelni. Jest członkiem Rady Programowej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Wielokrotnie uczestniczył w pracach jury ogólnopolskich konkursów rzeźbiarskich, niejednokrotnie pełniąc funkcję przewodniczącego. Jest opiekunem artystycznym wielu realizacji przestrzennych. Zajmuje się głównie rzeźbą i rysunkiem, tworzy również rzeźby w przestrzeni publicznej. W 2012 roku na frontonie gmachu Opery Narodowej odsłonięto jego monumentalną, wykonaną w brązie, realizację „Kwadryga Apollina”. Swoje prace wystawiał w całej Europie. Można je oglądać w muzeach (w tym w Narodowym w Warszawie) i prywatnych kolekcjach Rzymu, Madrytu, Lozanny.
