Jan Krzysztofczyk - powieściopisarz, nowelista, dramaturg, autor słuchowisk radiowych, ceniony zarówno przez krytyków, jak i czytelników. W swoim dorobku ma kilkanaście powieści, nowel, sztuk teatralnych i słuchowisk radiowych. Syn Władysława Andrzeja i Balbiny z domu Tkacz. Urodził się 24 czerwca 1937 roku w Sosnowcu. Tu ukończył szkołę podstawową i gimnazjum im. S. Staszica. Podejmował także krótkotrwałą naukę u ojców michalitów w Pawlikowicach koło Bochni oraz w Szkole Morskiej w Gdyni. Był bokserem, dyspozytorem pogotowia ratunkowego oraz asystentem lekarza sądowego dokonującego sekcji zwłok. W latach 1960-1965 zaocznie studiował prawo na Uniwersytecie Wrocławskim. Jednocześnie pracował jako starszy referent i inspektor w Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Sosnowcu, później w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Katowicach. W kwietniu 1966 roku, wraz z żoną Haliną i dziećmi - Krzysztofem i Iwoną - przeprowadził się do Łosienka w obecnym województwie świętokrzyskim. W pobliskim Łosieniu przez cztery lata pracował jako nauczyciel szkoły podstawowej. Nawiązał współpracę z Klubem Literackim w Kielcach, debiutował opowiadaniem Zasmole ("Kamena" 1968, nr 17). W roku 1969 powrócił do rodzinnego Sosnowca. Tu podjął pracę pedagoga w przemyśle węglowym (Przedsiębiorstwo Robót Budowlanych Przemysłu Węglowego w Katowicach). Zarząd Główny Związku Młodzieży Wiejskiej powierzył mu zorganizowanie Koła Młodych Pisarzy w Katowicach. Do roku 1971 Krzysztofczyk był przewodniczącym Koła. Rozpoczął także współpracę ze śląską prasą: był aplikantem dziennikarskim w redakcji chorzowskiego tygodnika "Goniec Górnośląski". Zdał aplikację i został redaktorem naczelnym gazety "Zagórzanin" (gazeta zakładowa kopalni Mortimer Porąbka; od 1974 pod zmienionym tytułem "Czerwone Zagłębie", po połączeniu z gazetą kopalni Klimontów) w Sosnowcu. Na tym stanowisku pracował do roku 1975. W tym roku przeszedł na rentę inwalidzką i ponownie przeniósł się na Kielecczyznę - tym razem do Czarncy k. Włoszczowy. Zdobyte na Śląsku doświadczenia dziennikarskie wykorzystywał w pracy dla kieleckiego dziennika "Echo Dnia". Po dwóch latach Krzysztofczyk zawiesił rentę i podjął pracę w Nadleśnictwie Włoszczowa, uzyskując w krótkim czasie kwalifikacje leśnika. W roku 1980 przeniósł się służbowo do Nadleśnictwa Ruda Maleniecka i zamieszkał w Wiośnie (k. Sielpi) - rok później ponownie przeszedł na rentę. Opowiadania i dramaty publikował w czasopismach literackich: "Dialogu", "Ikarze", "Kulturze", "Literaturze", "Przemianach", "Regionach", "Sycynie", "Świętokrzyskim Kwartalniku Literackim", "Tak i nie", "Tygodniku Kulturalnym", "Życiu Literackim". Jego utwory nagradzane były wielokrotnie w ogólnopolskich konkursach. Krzysztofczyk jest laureatem m.in. III nagrody w Ogólnopolskim Konkursie na Słuchowisko w roku 1987 (Czika), nagrody XXVIII Festiwalu Sztuki Współczesnej we Wrocławiu w roku 1990 (Podział), I nagrody i wyróżnienia w Ogólnopolskim Konkursie na Słuchowisko w roku 1992 (Pies i Szmaciana lalka), nagrody Ministra Kultury i Sztuki w roku 1998 (Święcone na pół, Podział). Jan Krzysztofczyk zmarł 15 listopada 2008 roku.
Źródło:
mswojcik.webpark.pl
www.literaci.eu
www.adit.art.pl
www.konecki.tygodnik.net.pl
