Czwartek, 12 grudnia 2024 - Ady, Aleksandra, Dagmary

Maria Cedro-Biskupowa o kieleckiej ziemi A A A

Środa, 24 lutego 2010 Autor: Barbara Jankowska-Piróg
Wiersze poetki z Wilkowa przedstawiają świat niezwykle plastycznie, co świadczy o umiejętności obserwacji piękna okolic, w których żyje i tworzy. Źródło natchnienia stanowi dla niej przyroda.
Maria Cedro-Biskupowa urodziła się 21 października 1912 r. w Wilkowie koło Świętej Katarzyny. Ukończyła trzy klasy szkoły podstawowej, przez dwa lata uczęszczała także do przyklasztornej szkoły gospodarstwa domowego prowadzonej przez siostry bernardynki w Świętej Katarzynie. Dość wcześnie została sierotą.

Wiersze zaczęła układać już w szkole podstawowej, jednak dopiero w latach sześćdziesiątych jej twórczością zainteresowała się Wanda Pomianowska, która na terenie naszego województwa prowadziła badania ludoznawcze. Autorka początkowo nie zapisywała swych dzieł. Pierwsze utwory Marii Cedro–Biskupowej, podyktowane, ukazały się w „Tygodniku Kulturalnym”, później w miesięczniku społeczno-kulturalnym „Przemiany”, dodatkach do prasy lokalnej „Magazyn Słowa Ludu”, w wyborach materiałów metodyczno-repertuarowych WDK w Kielcach oraz osobnym tomiku poetyckim wydanym przez Bibliotekę Gminną w Pawłowie i zbiorku Klubu Literackiego ZLP w Kielcach. W 1993 r. ukazał się tom wierszy Marii i jej brata Jana Cedro zatytułowany „Wiersze z Doliny Poetów”. Dzieła poetki weszły do „Antologii Współczesnej Poezji Ludowej” Jana Szczawieja. Poezję Marii Cedro cechuje piękny język literacki. W niektórych wierszach pojawia się gwara, ale jest to zabieg celowy, mający na celu uzyskanie lokalnego kolorytu.

Maria Cedro-Biskupowa należy do Stowarzyszenia Twórców Ludowych, jest także współautorką szopki świętokrzyskiej Idzie Polska Nowina. Za swą pracę w 1975 roku została uhonorowana nagrodą artystyczną im. Jana Pocka, przyznaną przez „Chłopską Drogę”. W 2007 r. za całokształt twórczości otrzymała nagrodę marszałka województwa świętokrzyskiego w dziedzinie kultury. Na swym koncie ma także odznaczenie „Za zasługi dla Kielecczyzny”.

WSZYSTKO CIĘ CHWALI

Wszystko Cię chwali, Wszechmocny Boże,
Maleńki strumyk i wielkie morze,
Doły, równiny i wielkie skały,
Czść Ci oddaje, Boże, świat cały.
Wszystko co żyje Tobie dziękuje,
A tylko człowiekwciąż się buntuje.
Cała przyroda kochać Cię uczy,
A człowiek nie chce, choć piekło huczy.
Choć wie, że kiedy na Twój sąd stanie,
Długu wdzięczności zażądasz, Panie.


MATKA BOSKA SIEWNA

Wrześniowym wieczorem gdy świat już uśpiony,
Idzie Święta Pani przez polne zagony:
Sznur pereł na szyi, jej suknia powiewna,
To Niebios Królowa – Matka Boska Siewna.

Idzie cichuteńko z swej niebieskiej dali,
Żeby tych nie zbudzić, co w dzień pracowali.
W rąbek zawinęła pełno ziarnek zboża,
Święta Gospodyni – Siewna Matka Boża.

Gdzie tylko ziarenko na ziemi zostawi,
Rośnie piękne zboże, Bóg je błogosławi.
Bo którędy przejdzie Matka Dobrej Rady,
Ominą nieszczęścia , i susza, i grady.

Cicho. Kiedy jeszcze cały świat uśpiony
Powraca Maryja w swe niebieskie strony.
Mgła ziemię otula, Jej suknia powiewna,
Ludzie mowią: przeszła Matka Boska Siewna.


NIEJEDNI MNĄ POGARDZAJĄ

Niejedni mną pogardzają,
Dlatego, żem ze wsi
Ale by się gniewać o to
Nawet mi się nie śni.
Czyż nie warta jestem chleba,
Posłuchajcie, proszę,
Choć sczerniałe z pracy ręce,
Choć wiejski strój noszę.

Niechaj przyjdzie na mą rolę
Ktoś tam z miasta, mlody,
To ja z sieropem czy z grabiami
Pójdę z nim w zawody.
Cóż poradzi wtedy taki,
Gdy zbóż pełne kłosy,
Jak nie będzie znał żniwiarki,
Sierpa ani kosy?

To niech sobie lepiej młody
Wróci do pisania,
Boby między rolnikami
Nie znalazł uznania.
A więc każdy niech pracuje
Według swojej woli,
Cześć ci, wiedzo i nauko,
Cześć pracy na roli.


ZIEMIO KIELECKA

Ziemio Kielecka, kocham cię szczerze,
Że jest piękniejsza – temu nie wierzę,
Chcę byś słynęła po wieczne czasy
I świętokrzyskie twe piękne lasy.
Bo tu spędziłam życia wiek młody,
Gdzie łysogórskich strumieni wody,
Gdzie uroczyście szumią jej drzewa,
Gdzie chóry ptasząt hymn tobie śpiewa.
Czy twego miasta zobaczę mury,
Czy ciche wody, lasy i góry,
Czy twouich wiosek domy ubogie
- wszystko mi miłe i sercu drogie.
Ziemio Kielceka, tyś mnie karmiła,
Gdy łzy płynęły, tyś je koiła,
Twoje mnie lasy wonią poiły,
W tobie chcę spocząć gdy braknie siły.
Tylko dla ciebie piszę me wiersze
I pozdrowienia ślę ci najszczersze,
Bo cię serdecznie kocham od dziecka
Moja rodzinna Ziemio Kielecka.

 

Piękne dekoracje ze słomy

Anna Jakóbik ma swoją pracownię artystyczną w Niemścicach w powiecie staszowskim. Zajmuje się...

Wernisaż wystawy fotografii krajobrazowej Mariusza Łężniaka w kieleckim BWA

W najbliższy piątek, 13 grudnia, o godz. 18.00 w Biurze Wystaw Artystycznych w Kielcach zostanie...

"Skóra po dziadku" Mateusza Pakuły w finale międzynarodowej nagrody literackiej Prix Grand Continent 2024

Mateusz Pakuła, urodzony w Kielcach prozaik, dramaturg, adaptator, reżyser teatralny i radiowy,...

HISTORIA W FILMIE

Instytut Pamięci Narodowej Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Delegatura w...

"Jazz z filmowym brzmieniem" w Pałacyku Zielińskiego w Kielcach

6 grudnia (w piątek) w Pałacyku Zielińskiego w Kielcach zagrają Oskar Cenkier i Miłosz Skwirut –...

I Świętokrzyski Jarmark Bożonarodzeniowy w Kielcach

Stoiska ze świątecznymi ozdobami, degustacje potraw regionalnych, występy artystyczne, zabawy i...

Uroczysty koncert z okazji 25-lecia zespołu Strauss Ensemble

9 listopada 2024 r. w sali Teatralnej Wojewódzkiego Domu Kultury w Kielcach odbył się uroczysty,...

Pałacyk Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku już po remoncie

Zakończyły się prace konserwatorskie i budowlane w Pałacyku Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku,...

Powered by Actualizer & Heuristic
Copyright © 2014 by PIK KIELCE
Licznik odwiedzin: 65 752 574
Polityka prywatności | Mapa strony

Cookies

Ta strona korzysta z cookies, które instalowane są w Twojej przeglądarce, więcej informacji w Polityce Prywatności