Zbigniew Toborek (ur. 27 grudnia 1956 r. w Kielcach) - polski poeta.
Ukonczył pedagogikę i logopedię na UMCS w Lublinie. Całe swoje życie zawodowe poświęcił pracy z ludźmi niepełnosprawnymi (sam będąc osobą niepełnosprawną ruchowo po ciężkim wypadku w dzieciństwie), w tym ponad dwadzieścia lat z niepełnosprawnym umysłowo. O świecie innych napisał wzruszające książki poetyckie Dzieci Pana Boga", "Uczę się chodzić", „Dziennik podróży").
Pierwsze wiersze opublikował w lokalnej prasie kieleckiej w 1983 roku. Utwory Zbigniewa Toborka ukazywały się w regionalnych periodykach („Przemiany"), antologiach („Bazar poetycki") i almanachach („Poeci polscy" 2016 i 2017).
W 1986 roku wygrał konkurs na arkusz poetycki zorganizowany przez Dom Środowisk Twórczych w Kielcach („Nauka chodzenia"), Finalista ogólnopolskich konkursów poetyckich: Anny Dymnej "Słowa, dobrze, że jesteście"(2016, 2017 i 2018 r.), laureat Konkursu "Jednego Wiersza" (Kieleckie Centrum Kultury, 2016 r.), O godność Człowieka (Civitas Christiana 2005, 2016, 2017 r.).
Dokonując analizy twórczości poety, Andrzej Zaniewski w obszernym szkicu krytyczno-literackim pisał: "Piękne, mądre wiersze, warte by do nich powracać. Czy można zatem mówić o misji moralnej, etycznej czy intelektualnej? A może Jest to wyprawa ratunkowa- próba przebudzenia obojętnych? Spytajmy autora... Sądzę, że nie powiedział jeszcze wszystkiego, że odpowie następną książką". (Andrzej Zaniewski- "Samotność i odwaga", posłowie w:"Pozdrowienia dla wieczności"').
W roku 2017 został członkiem Związku Literatów Polskich Oddział w Kielcach.
Życie prywatne:
Syn Bogusława i Heleny z domu Ziętal. W 1987 roku wziął ślub z Elżbieta Wiechą (ur. 6.07.1960 r.). Jego syn Pawel Toborek (ur. 6.05.1988 r.) Z zawodu jest radcą prawnym.
Twórczość:
- Nauka chodzenia (1986)
- Zaproszenie do radości (2007)
- Zaczarowany sen (2014)
- Dzieci Pana Boga (2014)
- Uczę się chodzie (2014)
- Alter ego (2015)
- Dziennik podróży (2015)
- Pozdrowienia dla wieczności (2016)
- Spiew piasku (2016)
- Stwarzanie świata w Ewelinowie (2017)
- Wiosenne nieporządki (2017)
- Ptaki drzewa i obłoki (2019)
- Życie jest słodką ułudą. Aforyzmy (2020)
Ukonczył pedagogikę i logopedię na UMCS w Lublinie. Całe swoje życie zawodowe poświęcił pracy z ludźmi niepełnosprawnymi (sam będąc osobą niepełnosprawną ruchowo po ciężkim wypadku w dzieciństwie), w tym ponad dwadzieścia lat z niepełnosprawnym umysłowo. O świecie innych napisał wzruszające książki poetyckie Dzieci Pana Boga", "Uczę się chodzić", „Dziennik podróży").
Pierwsze wiersze opublikował w lokalnej prasie kieleckiej w 1983 roku. Utwory Zbigniewa Toborka ukazywały się w regionalnych periodykach („Przemiany"), antologiach („Bazar poetycki") i almanachach („Poeci polscy" 2016 i 2017).
W 1986 roku wygrał konkurs na arkusz poetycki zorganizowany przez Dom Środowisk Twórczych w Kielcach („Nauka chodzenia"), Finalista ogólnopolskich konkursów poetyckich: Anny Dymnej "Słowa, dobrze, że jesteście"(2016, 2017 i 2018 r.), laureat Konkursu "Jednego Wiersza" (Kieleckie Centrum Kultury, 2016 r.), O godność Człowieka (Civitas Christiana 2005, 2016, 2017 r.).
Dokonując analizy twórczości poety, Andrzej Zaniewski w obszernym szkicu krytyczno-literackim pisał: "Piękne, mądre wiersze, warte by do nich powracać. Czy można zatem mówić o misji moralnej, etycznej czy intelektualnej? A może Jest to wyprawa ratunkowa- próba przebudzenia obojętnych? Spytajmy autora... Sądzę, że nie powiedział jeszcze wszystkiego, że odpowie następną książką". (Andrzej Zaniewski- "Samotność i odwaga", posłowie w:"Pozdrowienia dla wieczności"').
W roku 2017 został członkiem Związku Literatów Polskich Oddział w Kielcach.
Życie prywatne:
Syn Bogusława i Heleny z domu Ziętal. W 1987 roku wziął ślub z Elżbieta Wiechą (ur. 6.07.1960 r.). Jego syn Pawel Toborek (ur. 6.05.1988 r.) Z zawodu jest radcą prawnym.
Twórczość:
- Nauka chodzenia (1986)
- Zaproszenie do radości (2007)
- Zaczarowany sen (2014)
- Dzieci Pana Boga (2014)
- Uczę się chodzie (2014)
- Alter ego (2015)
- Dziennik podróży (2015)
- Pozdrowienia dla wieczności (2016)
- Spiew piasku (2016)
- Stwarzanie świata w Ewelinowie (2017)
- Wiosenne nieporządki (2017)
- Ptaki drzewa i obłoki (2019)
- Życie jest słodką ułudą. Aforyzmy (2020)
