Ćwiczenie 1
Polega na tym, że po zagraniu pustej struny D4 stawiamy drugi palec (2) lewej ręki na II progu struny 4 (palce zgięte w stawach międzypaliczkowych, palec stawiamy prostopadle do chwytni i tuż przed metalowym progiem), następnie trzymając (2) palec ustawiamy palec (3) na III progu struny 4, czyli kolejno gramy dźwięki d, e, f . Ćwiczenie to wykonujemy kciukiem (p) prawej ręki.
Po kilkukrotnym wykonaniu tego ćwiczenia przechodzimy do krótkiej melodii zapisanej w trzech taktach w tym ćwiczeniu. Liczymy na 1 i 2 i 3 i każdą ósemkę ponieważ przy kluczu mamy metrum 6/8, czyli na każdy takt przypada sześć ósemek. Wyjątkiem jest takt drugi, w którym oprócz trzech pierwszych ósemek na i gramy ćwierćnutę z kropką d, która brzmi przez 3 i. Takt trzeci rozpoczyna się ćwierćnutą d, którą liczymy na 1 i następnie na 2 gramy ósemkę f, na i gramy ćwierćnutę z kropką d, która brzmi jeszcze przez 3 i.
Całe ćwiczenie przegrywamy kilka razy, aż uzyskamy płynność w grze.
Ćwiczenie 2
Polega na tym, że po zagraniu pustej struny A5 stawiamy drugi palec (2) lewej ręki na II progu struny 5 (palce zgięte w stawach międzypaliczkowych, palec stawiamy lekko zgięte w stosunku do chwytni i tuż przed metalowym progiem), następnie trzymając (2) palec ustawiamy palec (3) na III progu struny 5, czyli kolejno gramy dźwięki a, h, c. Ćwiczenie to wykonujemy kciukiem (p) prawej ręki.
Po kilkukrotnym wykonaniu tego ćwiczenia przechodzimy do krótkiej melodii zapisanej w czterech taktach w tym ćwiczeniu. Liczymy na 1 i 2 i 3 i każdą ósemkę ponieważ przy kluczu mamy metrum 3/4, czyli na każdy takt przypada sześć ósemek.
Takt pierwszy: na 1 gramy ósemkę a, na i – ósemkę h, na 2 – półnutę c, która brzmi jeszcze przez i 3 i (ponieważ półnuta zawiera cztery ósemki).
Takt drugi: na 1 gramy ósemkę h, na i – ósemkę c, na 2 – półnutę a, która brzmi jeszcze przez i 3 i.
Takt trzeci: na 1 gramy ćwierćnutę, która brzmi jeszcze przez i, podobnie na 2 gramy ćwierćnutę c – przez i brzmi, na 3 gramy ćwierćnutę h, która też brzmi przez i.
Całe ćwiczenie przegrywamy kilka razy, aż uzyskamy płynność w grze.
Ćwiczenie 3
Polega na tym, że po zagraniu pustej struny E6 stawiamy pierwszy palec (1) lewej ręki na I progu struny 6 (palce zgięte w stawach międzypaliczkowych, palec stawiamy lekko zgięte w stosunku do chwytni i tuż przed metalowym progiem), następnie trzymając (1) palec ustawiamy palec (3) na III progu struny 6, czyli kolejno gramy dźwięki e, f, g. Ćwiczenie to wykonujemy kciukiem (p) prawej ręki.
Po kilkukrotnym wykonaniu tego ćwiczenia przechodzimy do krótkiej melodii zapisanej w czterech taktach w tym ćwiczeniu. Liczymy na 1 2 3 4 każdą ćwierćnutę ponieważ przy kluczu mamy metrum 4/4, czyli na każdy takt przypada cztery ćwierćnuty.
Takt pierwszy: na 1 gramy ćwierćnutę e, na 2 – ćwierćnutę e, na 3 – ćwierćnutę e, na 4 – ćwierćnutę e.
Takt drugi: na 1 gramy półnutę f, która brzmi przez 2, na 3 – półnutę f , która brzmi jeszcze przez 4.
Takt trzeci: na 1 gramy ćwierćnutę f, na 2 - ćwierćnutę f, na 3 - ćwierćnutę g, na 4 – ćwierćnutę f.
Takt czwarty: na 1 gramy całą nutę e, która brzmi jeszcze przez 2 3 4.
Całe ćwiczenie przegrywamy kilka razy, aż uzyskamy płynność w grze.
Studia rozwojowe na strunach basowych w pierwszych pozycjach
Ćwiczenie 1
Jest ono połączeniem trzech poprzednich ćwiczeń. Proponuję w tym przypadku nie liczyć na cztery, tylko nazywać głośno nazwy literowe dźwięków, które gramy. Staramy się grać wolno i płynnie. Ćwiczenie to wykonujemy kciukiem (p) prawej ręki. Można je wykonać stosując dwa warianty rytmiczne (sposób I lub II).
Sposób I
Metrum 2/4, najdrobniejsza wartość nuty szesnastka, liczymy na 1 i 2 i 3 i 4 i każdą szesnastkę. Po zagraniu podkładamy ten rytm pod kolejne takty ćwiczenia 1.
Sposób II
Metrum 3/8, najdrobniejsza wartość nuty ósemka, liczymy na 1 2 3 każdą ósemkę. Po zagraniu podkładamy ten rytm pod kolejne takty ćwiczenia 1.
Ćwiczenie 2
„Były sobie świnki trzy”
Metrum 4/4 wskazuje na sposób liczenia na 1 2 3 4 każdą ćwierćnutę. Staramy nauczyć się utworu na pamięć. Gramy kciukiem (p) prawej ręki.
Ćwiczenie 3
„Zima zła”
Metrum 2/4 i najdrobniejsza wartość nuty jaką jest ósemka w tym ćwiczeniu wskazują nam sposób liczenia w celu rozszyfrowania rytmu na 1 i 2 i. Osoby które znają słowa mogą sobie zaśpiewać piosenkę równolegle z grą. Staramy nauczyć się utworu na pamięć. Jest tu po raz pierwszy wprowadzony akcent (>) na słabej części taktu (synkopa).
Synkopa ( z greckiego – synkope – obcięcie) – jeżeli podzielimy takt na dwie równe części i pierwszą nazwiemy mocną zaś drugą słabą to z praktyki wiemy, że najczęściej akcent jest na mocnej części taktu na 1, jeżeli akcent przesuniemy na słabą część taktu wówczas taki sposób gry nazywamy synkopowanym.
Ćwiczenie 4
„Panie Janie”
Metrum 4/4 i najdrobniejsza wartość nuty ósemka wskazuje na sposób liczenia na 1 i 2 i 3 i 4 i każdą ósemkę. Staramy nauczyć się utworu na pamięć.
Sposób liczenia zapisany pod nutami, w takcie 8 i 9 jest łuk zwany ligaturą, który łączy półnutę c z cała nutą c z 9 taktu. Ligatura jest przedłużeniem dźwięku (półnuty c z ósmego taktu), czyli całej nuty c z taktu 9 nie gramy tylko ją wyliczamy.
Polega na tym, że po zagraniu pustej struny D4 stawiamy drugi palec (2) lewej ręki na II progu struny 4 (palce zgięte w stawach międzypaliczkowych, palec stawiamy prostopadle do chwytni i tuż przed metalowym progiem), następnie trzymając (2) palec ustawiamy palec (3) na III progu struny 4, czyli kolejno gramy dźwięki d, e, f . Ćwiczenie to wykonujemy kciukiem (p) prawej ręki.
Po kilkukrotnym wykonaniu tego ćwiczenia przechodzimy do krótkiej melodii zapisanej w trzech taktach w tym ćwiczeniu. Liczymy na 1 i 2 i 3 i każdą ósemkę ponieważ przy kluczu mamy metrum 6/8, czyli na każdy takt przypada sześć ósemek. Wyjątkiem jest takt drugi, w którym oprócz trzech pierwszych ósemek na i gramy ćwierćnutę z kropką d, która brzmi przez 3 i. Takt trzeci rozpoczyna się ćwierćnutą d, którą liczymy na 1 i następnie na 2 gramy ósemkę f, na i gramy ćwierćnutę z kropką d, która brzmi jeszcze przez 3 i.
Całe ćwiczenie przegrywamy kilka razy, aż uzyskamy płynność w grze.
Ćwiczenie 2
Polega na tym, że po zagraniu pustej struny A5 stawiamy drugi palec (2) lewej ręki na II progu struny 5 (palce zgięte w stawach międzypaliczkowych, palec stawiamy lekko zgięte w stosunku do chwytni i tuż przed metalowym progiem), następnie trzymając (2) palec ustawiamy palec (3) na III progu struny 5, czyli kolejno gramy dźwięki a, h, c. Ćwiczenie to wykonujemy kciukiem (p) prawej ręki.
Po kilkukrotnym wykonaniu tego ćwiczenia przechodzimy do krótkiej melodii zapisanej w czterech taktach w tym ćwiczeniu. Liczymy na 1 i 2 i 3 i każdą ósemkę ponieważ przy kluczu mamy metrum 3/4, czyli na każdy takt przypada sześć ósemek.
Takt pierwszy: na 1 gramy ósemkę a, na i – ósemkę h, na 2 – półnutę c, która brzmi jeszcze przez i 3 i (ponieważ półnuta zawiera cztery ósemki).
Takt drugi: na 1 gramy ósemkę h, na i – ósemkę c, na 2 – półnutę a, która brzmi jeszcze przez i 3 i.
Takt trzeci: na 1 gramy ćwierćnutę, która brzmi jeszcze przez i, podobnie na 2 gramy ćwierćnutę c – przez i brzmi, na 3 gramy ćwierćnutę h, która też brzmi przez i.
Całe ćwiczenie przegrywamy kilka razy, aż uzyskamy płynność w grze.
Ćwiczenie 3
Polega na tym, że po zagraniu pustej struny E6 stawiamy pierwszy palec (1) lewej ręki na I progu struny 6 (palce zgięte w stawach międzypaliczkowych, palec stawiamy lekko zgięte w stosunku do chwytni i tuż przed metalowym progiem), następnie trzymając (1) palec ustawiamy palec (3) na III progu struny 6, czyli kolejno gramy dźwięki e, f, g. Ćwiczenie to wykonujemy kciukiem (p) prawej ręki.
Po kilkukrotnym wykonaniu tego ćwiczenia przechodzimy do krótkiej melodii zapisanej w czterech taktach w tym ćwiczeniu. Liczymy na 1 2 3 4 każdą ćwierćnutę ponieważ przy kluczu mamy metrum 4/4, czyli na każdy takt przypada cztery ćwierćnuty.
Takt pierwszy: na 1 gramy ćwierćnutę e, na 2 – ćwierćnutę e, na 3 – ćwierćnutę e, na 4 – ćwierćnutę e.
Takt drugi: na 1 gramy półnutę f, która brzmi przez 2, na 3 – półnutę f , która brzmi jeszcze przez 4.
Takt trzeci: na 1 gramy ćwierćnutę f, na 2 - ćwierćnutę f, na 3 - ćwierćnutę g, na 4 – ćwierćnutę f.
Takt czwarty: na 1 gramy całą nutę e, która brzmi jeszcze przez 2 3 4.
Całe ćwiczenie przegrywamy kilka razy, aż uzyskamy płynność w grze.
Studia rozwojowe na strunach basowych w pierwszych pozycjach
Ćwiczenie 1
Jest ono połączeniem trzech poprzednich ćwiczeń. Proponuję w tym przypadku nie liczyć na cztery, tylko nazywać głośno nazwy literowe dźwięków, które gramy. Staramy się grać wolno i płynnie. Ćwiczenie to wykonujemy kciukiem (p) prawej ręki. Można je wykonać stosując dwa warianty rytmiczne (sposób I lub II).
Sposób I
Metrum 2/4, najdrobniejsza wartość nuty szesnastka, liczymy na 1 i 2 i 3 i 4 i każdą szesnastkę. Po zagraniu podkładamy ten rytm pod kolejne takty ćwiczenia 1.
Sposób II
Metrum 3/8, najdrobniejsza wartość nuty ósemka, liczymy na 1 2 3 każdą ósemkę. Po zagraniu podkładamy ten rytm pod kolejne takty ćwiczenia 1.
Ćwiczenie 2
„Były sobie świnki trzy”
Metrum 4/4 wskazuje na sposób liczenia na 1 2 3 4 każdą ćwierćnutę. Staramy nauczyć się utworu na pamięć. Gramy kciukiem (p) prawej ręki.
Ćwiczenie 3
„Zima zła”
Metrum 2/4 i najdrobniejsza wartość nuty jaką jest ósemka w tym ćwiczeniu wskazują nam sposób liczenia w celu rozszyfrowania rytmu na 1 i 2 i. Osoby które znają słowa mogą sobie zaśpiewać piosenkę równolegle z grą. Staramy nauczyć się utworu na pamięć. Jest tu po raz pierwszy wprowadzony akcent (>) na słabej części taktu (synkopa).
Synkopa ( z greckiego – synkope – obcięcie) – jeżeli podzielimy takt na dwie równe części i pierwszą nazwiemy mocną zaś drugą słabą to z praktyki wiemy, że najczęściej akcent jest na mocnej części taktu na 1, jeżeli akcent przesuniemy na słabą część taktu wówczas taki sposób gry nazywamy synkopowanym.
Ćwiczenie 4
„Panie Janie”
Metrum 4/4 i najdrobniejsza wartość nuty ósemka wskazuje na sposób liczenia na 1 i 2 i 3 i 4 i każdą ósemkę. Staramy nauczyć się utworu na pamięć.
Sposób liczenia zapisany pod nutami, w takcie 8 i 9 jest łuk zwany ligaturą, który łączy półnutę c z cała nutą c z 9 taktu. Ligatura jest przedłużeniem dźwięku (półnuty c z ósmego taktu), czyli całej nuty c z taktu 9 nie gramy tylko ją wyliczamy.
