Opis
Zbudowany jest on głównie z wapieni środkowego dewonu, z elementami skał górnego dewonu, karbonu, permu i triasu. Skały te zawierają bogate rudy miedzi (ok. 50%) oraz w mniejszej ilości związki baru, ołowiu, antymonu, bizmutu, srebra, arsenu, cynku i żelaza. Wzniesienie ma trzy wierzchołki połączone grzbietem skalnym. W granicach rezerwatu znalazły się także dwa nieczynne kamieniołomy oraz teren dawnej kopalni miedzi: główna sztolnia "Zofia" przebijająca cały masyw wzgórz (400m ciąg stanowiący część 4 km chodników, udostępniony do zwiedzania) oraz szyb eksploatacyjny "Antoni", także wiele drobnych szybów, szczelin, zapadlisk i hałd. Zwiedzając teren można prześledzić, jak na przestrzeni wieków przebiegał rozwój technik górniczych - od wydobycia rudy metodą szybikową, szybikowo-szparową, po wykute w skałach potężne sztolnie i szyby. Ochroną objęte są również jaskinie, które powstały w wyniku zjawisk krasowych, rzadko spotykane minerały kruszcowe (miedziankit, staszycyt, lubeckit), rośliny (irgi zwyczajnej, jałowca i róż, zawilec wielkokwiatowy, rozchodnik boloński, rojnik pospolity, czosnek skalny, krzyżownica górska, zapłonka brunatna) i zwierzęta w szczególności nietoperze (mroczek późny, nocek wąsaty, nocek rudy, nocek Natterera, nocek duży i mopek).
Ze szczytu wzniesienia roztacza się piękny widok. Stwarza to doskonałe warunki do fotografowania panoramy. Możemy stąd podziwiać: Łysogóry, Pasmo Oblęgorskie, Pasmo Przedborsko-Małogoskie, wieś Miedziankę, szczyty Grząbów Bolmińskich, Dolinę Chęcińską, nad którą góruje zamek w Chęcinach. Widać również kamieniołom na Ostrówce.
Przez szczyt przechodzi żółty szlak turystyczny z Wiernej Rzeki do Chęcin.
Historia
Pierwsze wzmianki o Miedziance pochodzą z XIV w., jednak najstarszy dokument zezwalający na założenie we wsi Polichno huty miedzi, przerabiającej miedź właśnie z tego wzniesienia, został wystawiony przez Kazimierza Jagiellończyka w 1478 r. dla mieszczanina i żupnika chęcińskiego Jana Karasia. Wydobycie na szeroką skalę rozpoczęto za czasów króla Zygmunta III Wazy (XVI w. i pierwsza połowa XVII w.). Po upadku, próby eksploatacji podejmowali górnicy z Węgier, Niemiec (XVIII w.) i Austrii (po III rozbiorze w latach 1795-1809). Również w 1817 roku, zainicjowane roboty przez Stanisława Staszica, zakończyły się fiaskiem. Od 1902-1919 r. pozyskiwaniem miedzi zajęli się bracia Stanisław i Bolesław Łaszczyńscy. Stanisław zastosował po raz pierwszy opracowaną przez siebie elektrolityczną metodę otrzymywania miedzi. Po wybuchu I wojny światowej kopalnie przejęli Austriacy. W latach 1949-1954. Jeszcze prowadzono wydobycie rudy, jednak wyeksploatowanie złoża oraz odkrycie rud miedzi na Dolnym Śląsk spowodowało ostateczne zamknięcie kopalni. Od roku 1958 całe wzniesienie objęto ochroną prawną przez ustanowienie na jego terenie rezerwatu przyrody Góra Miedzianka.
Tekst: Agnieszka Markiton
Fot.: Agnieszka Markiton
Źródła: www.pl.wikipedia.org, www.pk.kielce.pl, www.e-tour.pl
