Kielecką „Aleję Sław” tworzą umieszczone na granitowych postumentach popiersia znanych osób wykonane z brązu. Znajdziemy ją na Skwerze Harcerskim im. Szarych Szeregów położonym pomiędzy ulicami: Krakowską, Biskupa Czesława Kaczmarka, Ogrodową i Spacerową.
Popiersie powstało w 2006 r. Jego autorem jest Arkadiusz Latos.
Zbigniew Herbert urodził się 29 października 1924 r. we Lwowie, zmarł 28 lipca 1998 r. w Warszawie. Polski poeta, dramaturg, eseista. Z wykształcenia był ekonomistą, prawnikiem i filozofem. Kawaler Orderu Orła Białego.
W czasie wojny uczestniczył w tajnych kompletach gimnazjalnych i uniwersyteckich w konspiracyjnym Uniwersytecie Jana Kazimierza (UJK). Brał udział w ruchu oporu we lwowskiej AK. Po wojnie mieszkał w Krakowie, Sopocie, Toruniu, a od 1950 r. w Warszawie. Ukończył prawo i ekonomię w krakowskiej Akademii Handlowej i UMK w Toruniu. Nie brał udziału w oficjalnym życiu kulturalnym okresu socrealistycznego, podejmował różne dorywcze zajęcia w różnych zawodach, głównie jako ekonomista. Debiutował na łamach prasy w 1948 r. jako poeta. Pierwszy tom wierszy opublikował dopiero na fali popaździernikowej odwilży w 1956 r. - „Struna światła”, następnie zbiory: „Hermes, pies i gwiazda” (1957), „Studium przedmiotu” (1961), „Napis” (1969), „Pan Cogito” (1974), „Raport z oblężonego miasta” (1984, Paryż), „Elegia na odejście” (1990, Paryż), „Rovigo” (1992); eseje: „Barbarzyńca w ogrodzie” (1962), „Dramaty” (1970) oraz „Martwa natura z wędzidłem”.
Już pierwsze tomy przyniosły poecie wielki rozgłos, tak w kraju, jak i za granicą, także w środowiskach emigracyjnych. Jego polityczna postawa, tak świadomie powściągliwa wobec tzw. realnego socjalizmu, sprawiła, że nawet najwyżej pod względem artystycznym cenione wiersze Herberta nie doczekały się żadnych nagród w kraju, a licznych międzynarodowych, m.in. Nikolausa Lenaua (1965) i Gottfrieda Herdcra (1973). Poeta odbywa wiele podróży po krajach Europy i USA, wygłaszając odczyty o poezji, literaturze polskiej i europejskiej. W latach 70. i 80. stał się czołowym bardem opozycji wobec rządów krajowych. Autor ten przez krytyków i czytelników postrzegany bywa dwojako: jako poeta kultury, piewca antyku i mitu śródziemnomorskiego oraz dylematów egzystcncjalno-moralnych człowieka, bądź jako poeta wielkiej politycznej aluzji.
Źródło:
Tomasz Miłkowski, Janusz Termer, Leksykon lektur szkolnych
www.pl.wikipedia.org
Popiersie powstało w 2006 r. Jego autorem jest Arkadiusz Latos.
Zbigniew Herbert urodził się 29 października 1924 r. we Lwowie, zmarł 28 lipca 1998 r. w Warszawie. Polski poeta, dramaturg, eseista. Z wykształcenia był ekonomistą, prawnikiem i filozofem. Kawaler Orderu Orła Białego.
W czasie wojny uczestniczył w tajnych kompletach gimnazjalnych i uniwersyteckich w konspiracyjnym Uniwersytecie Jana Kazimierza (UJK). Brał udział w ruchu oporu we lwowskiej AK. Po wojnie mieszkał w Krakowie, Sopocie, Toruniu, a od 1950 r. w Warszawie. Ukończył prawo i ekonomię w krakowskiej Akademii Handlowej i UMK w Toruniu. Nie brał udziału w oficjalnym życiu kulturalnym okresu socrealistycznego, podejmował różne dorywcze zajęcia w różnych zawodach, głównie jako ekonomista. Debiutował na łamach prasy w 1948 r. jako poeta. Pierwszy tom wierszy opublikował dopiero na fali popaździernikowej odwilży w 1956 r. - „Struna światła”, następnie zbiory: „Hermes, pies i gwiazda” (1957), „Studium przedmiotu” (1961), „Napis” (1969), „Pan Cogito” (1974), „Raport z oblężonego miasta” (1984, Paryż), „Elegia na odejście” (1990, Paryż), „Rovigo” (1992); eseje: „Barbarzyńca w ogrodzie” (1962), „Dramaty” (1970) oraz „Martwa natura z wędzidłem”.
Już pierwsze tomy przyniosły poecie wielki rozgłos, tak w kraju, jak i za granicą, także w środowiskach emigracyjnych. Jego polityczna postawa, tak świadomie powściągliwa wobec tzw. realnego socjalizmu, sprawiła, że nawet najwyżej pod względem artystycznym cenione wiersze Herberta nie doczekały się żadnych nagród w kraju, a licznych międzynarodowych, m.in. Nikolausa Lenaua (1965) i Gottfrieda Herdcra (1973). Poeta odbywa wiele podróży po krajach Europy i USA, wygłaszając odczyty o poezji, literaturze polskiej i europejskiej. W latach 70. i 80. stał się czołowym bardem opozycji wobec rządów krajowych. Autor ten przez krytyków i czytelników postrzegany bywa dwojako: jako poeta kultury, piewca antyku i mitu śródziemnomorskiego oraz dylematów egzystcncjalno-moralnych człowieka, bądź jako poeta wielkiej politycznej aluzji.
Źródło:
Tomasz Miłkowski, Janusz Termer, Leksykon lektur szkolnych
www.pl.wikipedia.org
