W najstarszej części cmentarza, około 20-30 m na wprost głównej bramy prowadzącej od kościoła św. Władysława, znajduje się pomnik na grobie Franciszka Fornalskiego żołnierza napoleońskiego. Pomnik nagrobny autorstwa męża jego wnuczki - Antoniego Kłosińskiego - jest unikatem i zabytkiem chronionym przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Kielcach. Dnia 11 czerwca 2003 roku został wpisany na listę zabytków kunowskich.
Jest to obelisk w kształcie słupa, do którego przymocowane są szabla, czako ułańskie oraz ordery. Symbol nagrobka-słupa znany jest od czasów wczesnosłowiańskich, a oznaczał on grób wojownika. W roku 2005 staraniem WKZ i Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Kunowskiej pomnik został odrestaurowany.
Epitafium nagrobne:
Jest to obelisk w kształcie słupa, do którego przymocowane są szabla, czako ułańskie oraz ordery. Symbol nagrobka-słupa znany jest od czasów wczesnosłowiańskich, a oznaczał on grób wojownika. W roku 2005 staraniem WKZ i Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Kunowskiej pomnik został odrestaurowany.
Epitafium nagrobne:
Ś.P.
FRAŃCISZEK
FORNALSKI
WACHMISTRZ PUŁKU
GWARDYI UŁANÓW
KSIĘSTWA WARSZAW-
SKIEGO KAWALER
ORDERÓW LEGII HO-
NOROWEJ, KRZYŻA
WOJSKOWEGO POL-
SKIEGO, FRANCUZKIEGO
S. HELENY
W WIEKU LAT 86 ZMARŁ
D. 23 GRUDNIA
1862 R.
FRAŃCISZEK
FORNALSKI
WACHMISTRZ PUŁKU
GWARDYI UŁANÓW
KSIĘSTWA WARSZAW-
SKIEGO KAWALER
ORDERÓW LEGII HO-
NOROWEJ, KRZYŻA
WOJSKOWEGO POL-
SKIEGO, FRANCUZKIEGO
S. HELENY
W WIEKU LAT 86 ZMARŁ
D. 23 GRUDNIA
1862 R.
Franciszek Fornalski urodził się 3 grudnia 1781 we wsi Łęg Tarnowski, w majątku Partyń. Syn Marcina, oficera wojskowego i Agnieszki z Szołajskich.
Kariera wojskowa Franciszka Fornalskiego rozpoczęła się w 1806 roku, kiedy został wcielony do wojska austriackiego. Jeszcze tego samego roku wstąpił do formułującego się Wojska Polskiego w kawalerii pułkownika Wojciecha Męcińskiego. Oddział został przekształcony w 4. Pułk Jazdy Wojsk Księstwa Warszawskiego. Franciszek Fornalski uczestniczył w kampaniach w Prusach 1806, w Galicji 1809, Rosji 1812 i Saksonii 1813. Brał udział w bitwach: pod Wałami, Frydlandem, Żarnowiem, Smoleńskiem, Możajskiem, Borodinem, Wiaźmą, Czerykowem, nad Berezyną, pod Wittenbergą i Lipskiem ("Bitwa Narodów").
W lutym 1808 roku Franciszek Fornalski został odznaczony Srebrnym Krzyżem Wojskowym Virtuti Militari, a patent na order został podpisany przez księcia Józefa Poniatowskiego. Oryginał patentu orderowego znajduje się obecnie w muzeum przyklasztornym w Wąchocku. W 1813 roku, na cztery dni przed batalią pod Lipskiem otrzymał Order Kawalerski Legii Honorowej za udział w walkach na terenie Saksonii. W „Bitwie Narodów” ułan Fornalski dostał się do niewoli, z której został uwolniony w 1817 roku. Dużo później, bo w 1857 roku, Franciszek dekretem cesarza Napoleona III otrzymał order Świętej Heleny.
Franciszek Fornalski odszedł ze służby wojskowej jako sierżant 4-go pułku strzelców konnych. Do emerytury pracował jako strażnik leśny w okolicy Kunowa. Miał dwóch synów z pierwszą żoną Julianną z Konaszewskich: Franciszka Kacpra, oficera Wojska Polskiego i Józefa, urzędnika państwowego i powstańca listopadowego. Z drugą żoną dzieci nie miał. Zmarł 2 stycznia 1863 roku w swoim domu w Nietulisku Dużym.
Kariera wojskowa Franciszka Fornalskiego rozpoczęła się w 1806 roku, kiedy został wcielony do wojska austriackiego. Jeszcze tego samego roku wstąpił do formułującego się Wojska Polskiego w kawalerii pułkownika Wojciecha Męcińskiego. Oddział został przekształcony w 4. Pułk Jazdy Wojsk Księstwa Warszawskiego. Franciszek Fornalski uczestniczył w kampaniach w Prusach 1806, w Galicji 1809, Rosji 1812 i Saksonii 1813. Brał udział w bitwach: pod Wałami, Frydlandem, Żarnowiem, Smoleńskiem, Możajskiem, Borodinem, Wiaźmą, Czerykowem, nad Berezyną, pod Wittenbergą i Lipskiem ("Bitwa Narodów").
W lutym 1808 roku Franciszek Fornalski został odznaczony Srebrnym Krzyżem Wojskowym Virtuti Militari, a patent na order został podpisany przez księcia Józefa Poniatowskiego. Oryginał patentu orderowego znajduje się obecnie w muzeum przyklasztornym w Wąchocku. W 1813 roku, na cztery dni przed batalią pod Lipskiem otrzymał Order Kawalerski Legii Honorowej za udział w walkach na terenie Saksonii. W „Bitwie Narodów” ułan Fornalski dostał się do niewoli, z której został uwolniony w 1817 roku. Dużo później, bo w 1857 roku, Franciszek dekretem cesarza Napoleona III otrzymał order Świętej Heleny.
Franciszek Fornalski odszedł ze służby wojskowej jako sierżant 4-go pułku strzelców konnych. Do emerytury pracował jako strażnik leśny w okolicy Kunowa. Miał dwóch synów z pierwszą żoną Julianną z Konaszewskich: Franciszka Kacpra, oficera Wojska Polskiego i Józefa, urzędnika państwowego i powstańca listopadowego. Z drugą żoną dzieci nie miał. Zmarł 2 stycznia 1863 roku w swoim domu w Nietulisku Dużym.
