W bogatej i różnorodnej twórczości artysta wielokrotnie nawiązywał do obrazów mistrzów różnych epok. Wybierając te, które współgrały z jego wrażliwością, tworzył ekfrazy bądź teksty, dla których obraz był szeroko pojętą inspiracją. Chętnie sięgał zarówno po dzieła odnoszące się do uniwersalnych i ponadczasowych wartości obrazowanych za pomocą bogatego wachlarza ikonograficznych i ikonologicznych odniesień, jak i te ilustrujące lub komentujące wydarzenia historyczne. Ekspozycja, której czas zbiega się z 20. rocznicą przedwczesnej śmierci poety, obrazuje analogie między jego twórczością, a sztukami plastycznymi. Jest też próbą zilustrowania tego, jak zakorzenione w kulturze europejskiej tematy odnoszą się do prawd uniwersalnych i jak żywy, nabierający nowych znaczeń i form wyrazu, jest stanowiący wspólne dziedzictwo język metafor, alegorii i symboli.
Prezentowane są zatem dzieła będące bezpośrednią inspiracją dla tekstów, jak i te, które podejmują te same, ważne z punktu widzenia kulturowego, historycznego czy filozoficznego tematy, wreszcie wizerunki postaci, których psychologicznie pogłębione muzyczne portrety możemy odnaleźć w twórczości Kaczmarskiego. Każdemu z prezentowanych na wystawie dzieł (bądź w niektórych przypadkach grupie) towarzyszą teksty Kaczmarskiego, będzie też odnoszące się do nich piosenki.
Złożoność i bogactwo kreowanego przez twórcę świata podkreśla już sam tytuł wystawy, zaczerpnięty z jednej z jego piosenek. Wystawę wzbogaca ekspozycja poświęcona samej postaci Jacka Kaczmarskiego. Na tę część składają się wybrane obrazy jego rodziców – Anny Trojanowskiej-Kaczmarskiej i Janusza Kaczmarskiego, pamiątki (m.in. szkice, notatki) oraz materiał archiwalny i video, w tym fragmenty wywiadów oraz koncertów.
(źródło: Muzeum Narodowe)
