Podczas finisażowego oprowadzania autorka Maria Michoń omówi prezentowane prace, a kuratorka wystawy opowie o koncepcji jej aranżacji w przestrzeni galerii.
Maria Michoń swoją drogę artystyczną zaczęła jako skrzypaczka w filharmonii częstochowskiej. To dzięki temu budynkowi powstał prezentowany cykl obrazów. W kręgu kultury żydowskiej Maria Michoń znalazła się głównie dzięki muzyce – artystka dyryguje i śpiewa w zespole, który wykonuje muzykę żydowską. Podstawą do stworzenia obrazów były archiwalne zdjęcia i stare kolorowane przedwojenne pocztówki.
Dzień wcześniej, w piątek 24 września o godz. 18.00, w ramach finisażu organizatorzy zapraszają na spotkanie z jednym z najwybitniejszych polskich artystów fotografików – Wojciechem Wilczykiem, zatytułowane Fotografowanie (nie)widzialnych obiektów.
Autor opowie o swoim projekcie Niewinne oko nie istnieje – fotograficznym inwentarzu budynków należących niegdyś do gmin żydowskich w całej Polsce. W latach 2006–2008 Wojciech Wilczyk sfotografował 306 synagog, mykw, chederów, dziś niszczejących, lub pełniących zaskakujące funkcje użytkowe, które pozwalają nie widzieć ich przeszłości. Fotografie wraz z opisami i zapisem rozmów z przypadkowo spotkanymi osobami znalazły się w książce pod tym tytułem.
Wojciech Wilczyk jest fotografem, krytykiem sztuki, kuratorem, poetą i eseistą. Jego twórczość obejmuje przede wszystkim duże cykle dokumentalne, m.in. Kalwaria 1995–2004, poświęcony uczestnikom ceremonii religijnych w Kalwarii Zebrzydowskiej, a także kilka projektów dokumentujących rozpad architektury industrialnej na Śląsku – Z wysokości (2001), Czarno-biały Śląsk (2004), Postindustrial (2003–2006). Prace Wojciecha Wilczyka najczęściej mają charakter studium antropologiczno-socjologicznego. W bezkompromisowy sposób podejmują ważkie problemy społeczne i egzystencjalne. Przez wielu krytyków jest uważany za najważniejszego obecnie polskiego dokumentalistę.
Źródło: Galeria Współczesnej Sztuki Sakralnej "Dom Praczki".
