Cykl ilustracji „O Walgierzu Udałym, Heligundzie królewnie, Wisławie zdradźcy” z 1974 roku autorstwa Stanisława Hiszpańskiego to barwna historia o legendarnym pogańskim władcy. Jak wiele wspólnego ma ze współczesnym komiksem? O tym opowie dr Anna Kowalska-Różyło z Działu Literatury Muzeum Okręgowego w Sandomierzu.
Walgierz Udały – bardzo silny, bogaty i piękny – poślubił królewnę Heligundę i był to dopiero początek historii o miłości, zdradzie i karze, wspomnianej m.in. w „Krzyżakach” H. Sienkiewicza. Cykl formalnie nawiązuje do konwencji średniowiecznych miniatur.
Stanisław Hiszpański (1904–1975) był godnym przedstawicielem znanej i zasłużonej rodziny Hiszpańskich: patriota (nieletni legionista, uczestnik walk z Rosjanami i plebiscytu na Śląsku, żołnierz II wojny światowej), świetnie wykształcony erudyta zakorzeniony w kulturze antycznej, poliglota, inżynier-architekt (współpracował m.in. przy Auditorium Maximum UW, budynku Dworca Głównego czy budowie schronisk górskich), lotnik (jeden z pierwszych 6-ciu absolwentów Szkoły Orląt), harcmistrz, taternik i miłośnik kultury góralskiej, zapalony instruktor-kajakarz, miłośnik archeologii, przede wszystkim jednak artysta: malarz, grafik, rysownik i oddany literaturze pasjonat-ilustrator. Podobno 1. wystawę urządziły mu jeszcze władze Liceum im. Mikołaja Reja ze skonfiskowanych podczas lekcji ponad 100 rysunków i karykatur profesorów. Wkrótce jego ilustracje można było podziwiać w książkach najlepszych przedwojennych wydawnictw: Gebethner i Wolff czy Trzaska, Evert i Michalski.
(źródło: Muzeum Okręgowe w Sandomierzu)
Walgierz Udały – bardzo silny, bogaty i piękny – poślubił królewnę Heligundę i był to dopiero początek historii o miłości, zdradzie i karze, wspomnianej m.in. w „Krzyżakach” H. Sienkiewicza. Cykl formalnie nawiązuje do konwencji średniowiecznych miniatur.
Stanisław Hiszpański (1904–1975) był godnym przedstawicielem znanej i zasłużonej rodziny Hiszpańskich: patriota (nieletni legionista, uczestnik walk z Rosjanami i plebiscytu na Śląsku, żołnierz II wojny światowej), świetnie wykształcony erudyta zakorzeniony w kulturze antycznej, poliglota, inżynier-architekt (współpracował m.in. przy Auditorium Maximum UW, budynku Dworca Głównego czy budowie schronisk górskich), lotnik (jeden z pierwszych 6-ciu absolwentów Szkoły Orląt), harcmistrz, taternik i miłośnik kultury góralskiej, zapalony instruktor-kajakarz, miłośnik archeologii, przede wszystkim jednak artysta: malarz, grafik, rysownik i oddany literaturze pasjonat-ilustrator. Podobno 1. wystawę urządziły mu jeszcze władze Liceum im. Mikołaja Reja ze skonfiskowanych podczas lekcji ponad 100 rysunków i karykatur profesorów. Wkrótce jego ilustracje można było podziwiać w książkach najlepszych przedwojennych wydawnictw: Gebethner i Wolff czy Trzaska, Evert i Michalski.
(źródło: Muzeum Okręgowe w Sandomierzu)
