Władysław Łoziński (1843–1913) - historyk kultury i sztuki, powieściopisarz i publicysta. Pracował jako redaktor w wielu czasopismach lwowskich i galicyjskich. Działał w różnych towarzystwach naukowych (m.in. był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, wiceprezesem Towarzystwa Historycznego). Pasją Łozińskiego było kolekcjonerstwo. Zbierał dzieła sztuki, szczególnie broń, portrety, rzeźby, meble i wyroby złotnicze. Posiadał również bogaty księgozbiór. Był twórcą licznych prac naukowych dotyczących sztuki oraz historii dawnej Polski.
Życie polskie w dawnych wiekach jest monografią historyczną o życiu i obyczajach szlachty polskiej w XVI–XVIII wieku. Jest to barwnie napisana gawęda o staropolskiej kulturze, głównie materialnej, która ujęta została w rozdziałach: Zamki i pałace, Dwory i dworki, Ubiory i splendory, Dom i świat. Książka jest bogato ilustrowana, w przeważającej mierze oparta na dawnych rycinach i malarstwie.
Przez długi czas publikacja cieszyła się niesłabnącym powodzeniem. Zaliczona została do klasyki historiografii polskiej. Okładkę i wyklejki zaprojektowała Anna Harland-Zajączkowska (1883–1930) malarka i ceniona nauczycielka rysunku we Lwowie. Oprawa wydawnicza została wykonana z kartonu ze złoceniami i tłoczeniami. Na wyklejkach okładki wewnętrznej umieściła, w obramowaniu kwiatowym, godło Polski – Orła z koroną oraz Litwy – Pogoń.
 |
 |
Oprawę wykonał Aleksander Semkowicz (sygnowana ślepym tłokiem na tylnej okładce: „A. Semkowicz / introligator lwowski”).
Publikacja została wydana przez znaną firmę wydawniczą działającą we Lwowie H. Altenberg –Gubrynowicz & Syn. Książka była wcześniej własnością Bronisława Knothe. Świadczy o tym pieczątka tuszowa.
Bronisław Knothe (1881–1957) urodził się w Wilkowie, w województwie kieleckim. Był nauczycielem, posłem wybranym w 1922 roku do sejmu. Większą część swojego życia poświęcił działalności społecznej, politycznej i publicystycznej. W czasie okupacji niemieckiej zaangażowany był w konspirację oraz pomoc materialną dla potrzebujących.
Źródło: MNKi
Opracowała: Bogusława Skrzypczak
