Otto Axer (1906–1983) był jednym z najciekawszych polskich scenografów II poł. XX w.
Malarz, grafik, ilustrator. W l. 1924–30 studiował w krakowskiej ASP, w 1930–31 był stypendystą w Paryżu. Uczył się u Weissa, Frycza i Pankiewicza. Jako scenograf zadebiutował w 1932 r. w Teatrze Miejskim we Lwowie, gdzie współpracował między innymi z Leonem Schillerem i Andrzejem Pronaszką. Od tego czasu teatr był jego największą pasją.
W czasie wojny uczył w Szkole Rzemiosła w Warszawie. W 1940 r. trafił do getta warszawskiego, skąd udało mu się uciec i następnie ukrywać się po tzw. aryjskiej stronie. Axer wziął udział w powstaniu warszawskim. Po jego upadku trafił do Stalagu XI-A Altengrabow i tam doczekał końca wojny.
Po wojnie nadal współpracował z Schillerem w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi (1946–49), następnie był scenografem Teatru Polskiego w Warszawie (1949–73). Gościnnie współpracował m.in. z Teatrem Kameralnym Domu Żołnierza, Teatrem Powszechnym i Teatrem im. Jaracza w Łodzi, z Teatrem Współczesnym i Wielkim w Warszawie, Teatrem im. Wyspiańskiego w Katowicach i Teatrem im. Osterwy w Lublinie.
_______
Źródła: Galeria Sztuki Współczesnej WINDA | Almanach Sceny Polskiej 1982/83, tom XXIV, Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1987