Mieczysław Jaroński urodził się w rodzinie z tradycjami muzycznymi – jego ojcem był pianista i kompozytor Feliks (właśc. Placyd) oraz blisko skoligacona z Janem Matejką, Stefania z Głowackich. Pierwsze lata spędził w rodzinnym domu na tzw. Karpowiczyźnie, znajdującej się przy rogu ul. Kościuszki i Bodzentyńskiej, w którym to wielokrotnie gościli światowej sławy przedstawiciele kultury, między innymi Ignacy Jan Paderewski.
Jaroński ukończył Gimnazjum Świętej Anny w Krakowie. Pierwszą edukację muzyczną pobierał u ojca. Ten okres w jego życiu został obszernie udokumentowany w Dziennikach Stefana Żeromskiego, w których autor wyrażał się niezwykle ciepło o swoim szkolnym koledze. Naukę kontynuował w klasie skrzypiec konserwatorium w Lipsku. Koncertował m.in. w Paryżu, Londynie i Berlinie. Następnie objął stanowisko profesora gry skrzypcowej konserwatorium w Odessie. Na kilka lat osiadł w Konstantynopolu, w gościnie u swojej ciotki, Ludwiki z Głowackich, oraz jej męża – przedsiębiorcy Henryka Gropplera. W tym okresie był koncertmistrzem tamtejszej orkiestry symfonicznej oraz profesorem konserwatorium. W Konstantynopolu spotkał wielu znakomitych twórców, m.in. Adama Mickiewicza i Jana Matejkę.
Po powrocie do rodzinnego miasta Mieczysław Jaroński zaangażował się w jego życie kulturalne, obejmując między innymi stanowisko pierwszego dyrektora artystycznego kieleckiego teatru (dzisiejszego Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach). W 1912 r. poślubił w modnym wówczas stylu młodopolskim Helenę Kaczor (1888–1957). Ostatnie lata życia spędził w podkieleckim Dobromyślu, gdzie zbudował okazały dom z czerwonej cegły (znajdujący się obecnie w posiadaniu jednej z prawnuczek). Zmarł dekadę później. Został pochowany na cmentarzu parafii Przemienienia Pańskiego na kieleckim Białogonie. Dzisiejszą ul. Dobromyśl w Kielcach zamieszkują w dużej mierze jego potomkowie.
Pomysłodawcą serii KielczaNIE NIEzwykli, NIEzapomniani przedstawiającej wybitnych kielczan jest Janusz Łojek – znany kielecki społecznik i filatelista.
Oprawę graficzną karty pocztowej dedykowanej Mieczysławowi Jarońskiemu zapewnił Adam Kowalewski. Koordynatorami ze strony rodziny byli: Artur Sabat i Michał Stachurski.
_______
Przygotował: Michał Stachurski, Dział Kultury WDK
Jaroński ukończył Gimnazjum Świętej Anny w Krakowie. Pierwszą edukację muzyczną pobierał u ojca. Ten okres w jego życiu został obszernie udokumentowany w Dziennikach Stefana Żeromskiego, w których autor wyrażał się niezwykle ciepło o swoim szkolnym koledze. Naukę kontynuował w klasie skrzypiec konserwatorium w Lipsku. Koncertował m.in. w Paryżu, Londynie i Berlinie. Następnie objął stanowisko profesora gry skrzypcowej konserwatorium w Odessie. Na kilka lat osiadł w Konstantynopolu, w gościnie u swojej ciotki, Ludwiki z Głowackich, oraz jej męża – przedsiębiorcy Henryka Gropplera. W tym okresie był koncertmistrzem tamtejszej orkiestry symfonicznej oraz profesorem konserwatorium. W Konstantynopolu spotkał wielu znakomitych twórców, m.in. Adama Mickiewicza i Jana Matejkę.
Po powrocie do rodzinnego miasta Mieczysław Jaroński zaangażował się w jego życie kulturalne, obejmując między innymi stanowisko pierwszego dyrektora artystycznego kieleckiego teatru (dzisiejszego Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach). W 1912 r. poślubił w modnym wówczas stylu młodopolskim Helenę Kaczor (1888–1957). Ostatnie lata życia spędził w podkieleckim Dobromyślu, gdzie zbudował okazały dom z czerwonej cegły (znajdujący się obecnie w posiadaniu jednej z prawnuczek). Zmarł dekadę później. Został pochowany na cmentarzu parafii Przemienienia Pańskiego na kieleckim Białogonie. Dzisiejszą ul. Dobromyśl w Kielcach zamieszkują w dużej mierze jego potomkowie.
Pomysłodawcą serii KielczaNIE NIEzwykli, NIEzapomniani przedstawiającej wybitnych kielczan jest Janusz Łojek – znany kielecki społecznik i filatelista.
Oprawę graficzną karty pocztowej dedykowanej Mieczysławowi Jarońskiemu zapewnił Adam Kowalewski. Koordynatorami ze strony rodziny byli: Artur Sabat i Michał Stachurski.
_______
Przygotował: Michał Stachurski, Dział Kultury WDK
