Taki wytłoczony znak to superekslibris. W zbiorach WBP znajduje się superekslibris należący do ostatniego z naszych królów – Stanisława Augusta Poniatowskiego. Na tarczy pięciopolowej z herbem rodziny Poniatowskich - Ciołek (młody byk) w polu sercowym oraz herby Korony i Litwy (Orzeł i Pogoń), nad nimi korona królewska, a pod nimi Order Orła Białego. Księga, na okładzinie której jest większy znak, ma na pierwszej karcie verso jeszcze dodatkowe oznaczenia: IX ͢ B.7. Są to znaki bibliotekarza królewskiego – Jana Chrzciciela Albertrandiego (1731-1798), który uporządkował bibliotekę królewską i ułożył ją według 10 działów. Dział dziewiąty (IX) oznaczał książki z historii świeckiej.
Książka ta rzeczywiście dotyczy historii. Jest to relacja poselstwa Stanisława Małachowskiego (1659-1699) – hrabiego Końskich i Białczewa, który był elektorem królewskim- ambasadorem Polski w Imperium Osmańskim i podpisał traktat odbywający się w Karłowicach w 1699 roku, kończący wojnę pomiędzy państwami Ligi Świętej (w tym Rzeczypospolitej Obojga Narodów) a Imperium Osmańskim. Niezwykły traktat pokojowy który zakończył trwającą 255 lat wojnę pomiędzy Polską a Turcją. Znaki wewnątrz książki wykonane ręką bibliotekarza królewskiego świadczą również o tym, że należała ona do biblioteki królewskiej – Bibliotheca Regis i leżała na półce wśród innych luksusowych wydań ksiąg z różnych dziedzin wiedzy.
Biblioteka króla Stanisława Augusta Poniatowskiego liczyła sobie około 20 000 tomów. Po śmierci króla – spadkobiercą biblioteki został ks. Józef Poniatowski, który sprzedał ją Tadeuszowi Czackiemu, a ten w większości darował ją Gimnazjum Wołyńskiemu w Krzemieńcu (16 000 tomów). Liceum to powstało częściowo ze środków rządowych, czyli rosyjskich. Po stłumieniu powstania listopadowego w 1830 roku liceum wraz z biblioteką przeniesiono do Kijowa i przekształcono w Uniwersytet św. Włodzimierza, później kolekcja królewska znalazła się w Centralnej Bibliotece Naukowej Akademii Nauk Ukrainy, a obecnie jest częścią zbiorów Biblioteki Narodowej Ukrainy im. Władimira Wiernadskiego w Kijowie.
Druga księga, na okładce której wytłoczony był mniejszy znak herbowy była zapewne egzemplarzem donacyjnym, darowanym różnym delegacjom z okazji wizyty u króla.
https://www.facebook.com/wbp.kielce/videos/823229968259290
Źródło: WBP
https://www.facebook.com/wbp.kielce/videos/823229968259290
Źródło: WBP
