Kazimierz Sokołowski (ur. w 1955 r. w Rutkach – Kossakach, w woj. podlaskim) jest absolwentem Politechniki Świętokrzyskiej, dr. inż. budownictwa lądowego. W latach 1979–2022 był pracownikiem naukowym, dydaktycznym, adiunktem, kanclerzem i wicekanclerzem Politechniki Świętokrzyskiej. Jest autorem / współautorem około 20 prac naukowych, rzeczoznawcą budowlanym.
Sztuką fotografowania zainteresował się na studiach, w 1974 roku. Wtedy to przystąpił do prężnie działającej na Politechnice Świętokrzyskiej Studenckiej Grupy Fotograficznej KWANT, którą prowadził Andrzej Borys.
W tamtym okresie koncentrował się na dokumentowaniu życia kieleckiego środowiska studenckiego, którego był uczestnikiem i obserwatorem oraz dokumentowaniu życia małej społeczności wiejskiej w rejonie Staszowa. Jego prace były prezentowane na 42 wystawach fotograficznych, w tym kilku indywidualnych.
W latach 1975–1984 był kierownikiem Studenckiej Grupy Fotograficznej "KWANT", trzykrotnym organizatorem Ogólnopolskich Studenckich Warsztatów Fotograficznych w Ameliówce i Jodłowym Dworze (1975, 1976 i 1979), których uczestnikami było wielu znakomitych fotografów, m.in.: Andrzej Borys, Andrzej Świetlik, Antoni Myśliwiec, Grupa" Łódź Kaliska", Marek Janiak i Andrzej Wielogórski, krytyk artystyczny Jerzy Busza, gościnnie Paweł Pierściński i inni.
W latach 1980–1981 dokumentował wydarzenia społeczne, ówczesną rzeczywistość: kolejki, puste sklepy, strajki.
W połowie lat 80. XX w. porzucił pasję fotografowania. Powrócił do niej dopiero w 2009 roku.
Kazimierz Sokołowski o swojej twórczości:
Od lat fotografuję góry – fascynuje mnie ich surowe piękno, ale i potęga. Stanięcie na wysokim szczycie i spojrzenie w dół na znajdującą się u naszych stóp ziemię jest jednym z tych doświadczeń, które pozwalają obudzić w nas najgłębsze uczucia.
Wielu próbuje zrozumieć, co tak naprawdę ciągnie ludzi w góry, szczególnie w te najwyższe.
Dla mnie obcowanie z górami jest przeżyciem estetycznym, kulturowym i w części sportowym, a kiedy do górskich wędrówek dołączam fotografowanie – również artystycznym. To wielogodzinne polowanie na światło i niezwykłe zjawiska atmosferyczne, znajdywanie ciekawych planów, interesujących kształtów i form oraz chwytanie ulotnych chwil. To pasja i nałóg, trwające latami, efektem których są prezentowane prace.
Chciałem w tym surowym, pięknym świecie pokazać też człowieka, jego odwieczne dążenie do zdobywania szczytów, a nawet spojrzenie na nie z jeszcze wyższej perspektywy – z góry.
Prezentowane na wystawie prace powstały w latach 2014–2022.
_______
Źródło: ZPAF OŚ