Ojcem polskiej fotografii był Jan Bułhak. Inspirował się malarstwem Ferdynanda Ruszczyca, pejzażysty i pod jego wpływem zaczął wykonywać fotografie malarskie. Polegały one na wykorzystaniu kontrastów i gry światła i cienia. Był twórcą impresjonizmu fotograficznego. Innym bardzo znanym fotografikiem, który zasłużył się w fotografii pejzażowej był Edward Hartwig. Fotografował nastrojowo i tajemniczo , wykorzystując na przykład ranne mgły. Jego fotografie przypominały pejzaże malowane przez impresjonistów. Te dwie postaci Bułhak i Hartwig wpłynęły na powstanie i działalność fotografików, którzy stworzyli Kielecką Szkołę Krajobrazu. Byli to: Paweł Pierściński, Janusz Buczkowski, Jerzy Kamoda, Tadeusz Jakubik, Jan Spałwan i Wacław Cisłowski. Do tej grupy dołączyli inni znakomici mistrzowie fotografii, m.in. Franciszek Gładysz, Romuald Janion, Stanisław Lipka, Adam Karczewski, Andrzej Pęczalski, Jerzy Piątek.
Kielecka Szkoła Krajobrazu to nazwa kierunku estetycznego w fotografii oraz nazwa grupy fotografików, którzy stworzyli oryginalny i rozpoznawalny styl w fotografowaniu pejzaży Kielecczyzny. W 1955 roku powołano kielecki oddział Polskiego Towarzystwa Fotograficznego, które ulegało różnym przemianom, w latach 1961 – 1982 miało osobowość prawną jako Świętokrzyskie Towarzystwo Fotograficzne. Członkowie ŚTF stworzyli Kielecką Szkołę Krajobrazu, jako kierunek artystyczny utrwalający obraz naszego regionu. Na ogół jest to fotografia czarno-biała. Cechy charakterystyczne to brak nieba, szerokie spojrzenie na krajobraz, perspektywa i panorama, rejestracja pionów i poziomów, geometryzacja zagonów, miedz i pól. Często krajobrazy przedstawione są z lotu ptaka. Paweł Pierściński nazwał to zjawisko matematyczno-geometryczną wizją polskiego krajobrazu rolniczego.
Wernisaż wystawy odbędzie się 14 września o godzinie 12.00. Prace będą prezentowane przez dwa miesiące. Wstęp wolny.
Źródło: WBP