W latach 1768-72 Maciej Sołtyk dokonał gruntownej przebudowy zamku, przekształcając go w rezydencję barokowo-klasycystyczną. Wykorzystując elementy starej wieży, umieścił na pierwszym piętrze od frontu Salę Balową. Była ona zdobiona polichromią ornamentalną, akcentującą podziały architektoniczne z pięknie malowanymi pejzażami pomiędzy oknami. Sala ogrzewana była jednym wielkim kominkiem. Na trzech ścianach były dwie kondygnacje okien, rozdzielone cienkimi ściankami parapetowymi.
W 1787 roku odbył się w niej bal, na którym obecny był ostatni król Polski, Stanisław August Poniatowski, wracając z Kaniowa po spotkaniu z carycą Katarzyną. O Sali Balowej wspomina Adam Naruszewicz w swym „Dyariuszu podróży Stanisława Augusta […]”: „ (…) Po obiedzie w Sali Balowej odbył się bal. Rozpoczął go król w koronie tańcem z panią kanclerzyną, a następnie tańczył z innymi paniami (…)”.
W latach 1840-1847 wielka sala została przebudowana przez Pawła Popiela „Ekscelencję” (tytuł austriacki) na trzy pomieszczenia mieszkalne, została ona podzielona pionowo i poziomo, gdyż jego zdaniem w ciężkich rozbiorowych czasach „nie było miejsca na balowanie”. W dwóch dolnych pokojach powstały kominki, w późniejszym czasie jeden z nich został usunięty. Wschodnią salę połączono przejściem z dawną wieżą wewnętrzną. Na wyższej kondygnacji powstało mezzanino (niska kondygnacja pomiędzy piętrami).
Podział Sali Balowej zwiększył liczbę pokoi, ale zniszczył późnobarokową przestrzeń i wystrój ścian.
Kolejne zmiany trudno dokładnie datować, lecz powstały one po 1847 roku, a przed 1918. Wspomniane wcześniej mezzanino zostało przedzielone ścianami działowymi, na dwa pokoje gościnne, z korytarzem pośrodku, do którego wybito od północy bezpośrednie wejście.
(źródło: Pałac w Kurozwękach)
W 1787 roku odbył się w niej bal, na którym obecny był ostatni król Polski, Stanisław August Poniatowski, wracając z Kaniowa po spotkaniu z carycą Katarzyną. O Sali Balowej wspomina Adam Naruszewicz w swym „Dyariuszu podróży Stanisława Augusta […]”: „ (…) Po obiedzie w Sali Balowej odbył się bal. Rozpoczął go król w koronie tańcem z panią kanclerzyną, a następnie tańczył z innymi paniami (…)”.
W latach 1840-1847 wielka sala została przebudowana przez Pawła Popiela „Ekscelencję” (tytuł austriacki) na trzy pomieszczenia mieszkalne, została ona podzielona pionowo i poziomo, gdyż jego zdaniem w ciężkich rozbiorowych czasach „nie było miejsca na balowanie”. W dwóch dolnych pokojach powstały kominki, w późniejszym czasie jeden z nich został usunięty. Wschodnią salę połączono przejściem z dawną wieżą wewnętrzną. Na wyższej kondygnacji powstało mezzanino (niska kondygnacja pomiędzy piętrami).
Podział Sali Balowej zwiększył liczbę pokoi, ale zniszczył późnobarokową przestrzeń i wystrój ścian.
Kolejne zmiany trudno dokładnie datować, lecz powstały one po 1847 roku, a przed 1918. Wspomniane wcześniej mezzanino zostało przedzielone ścianami działowymi, na dwa pokoje gościnne, z korytarzem pośrodku, do którego wybito od północy bezpośrednie wejście.
(źródło: Pałac w Kurozwękach)
