Przypadająca w tym roku setna rocznica urodzin Wisławy Szymborskiej – wybitnej polskiej poetki i noblistki – jest świetną okazją dla artystów, do sięgnięcia po jej twórczość. Tak było również i w tym przypadku. Punktem wyjścia do muzycznej podroży stały się wiersze z tomiku poezji Dwukropek z 2005 roku.
Co sugeruje dwukropek? Przykuwa do siebie roztargnioną myśl, zapowiada, że zaraz pojawi się to, co najistotniejsze. Daje poczucie stabilności i bezpieczeństwa niejako obiecując, że to, co ważne, najważniejsze słowa i rzeczy, myśli i znaczenia zostaną skrupulatnie wyliczone. Z "Dwukropkiem" Wisławy Szymborskiej jest inaczej.
Wszystko, co najważniejsze, pojawia się przed nim: to, że nie ma większego znaczenia dla świata, czy się jest, czy się nie jest. Czy jest się tym, kim się jest, czy właśnie kimś innym. Czy wszystkim rządzi ślepy przypadek, czy nieznośnie precyzyjny determinizm. Obecność i nieobecność są światu doskonale obojętne, a indywidualność i poszczególność różnych istnień niewiele dla niego znaczy. Ową poszczególność i niepowtarzalność ocalić może jedynie poezja. O tym właśnie mówi "Dwukropek". O chwilowości, zdarzeniowości, przemijalności, perspektywiczności i o tym, że największe znaczenie ma niejednoznaczność, bo jednoznaczność jest nieodwołalnie śmiercią poezji. Jej życie i żywioł to wielość sensów, wiele sposobów na mówienie o sobie i o świecie, nieustające stawianie znaków zapytania. Dwukropek pojawia się dopiero na końcu. To miejsce na odpowiedź świata. To milczenie, które jest jego jedyną odpowiedzią. [Culture.pl]
Nie po raz pierwszy kielczanie mają okazję do zatopienia się w muzyce Igora Przebindowskiego na żywo. We wrześniu ubiegłego roku był jednym z gości festiwalu literackiego "Pociąg do Literatury. II Herling-Grudziński Festiwal", prezentując projekt Powidoki / Portrety – Miron Białoszewski z gościnnym udziałem aktora Mariusza Ostrowskiego.
Dominika Ostałowska – aktorka teatralna i filmowa. Absolwentka Wydziału Aktorskiego warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Zawodowo związana jest z warszawskimi teatrami Ateneum, Powszechnym i Studio. Na dużym ekranie wystąpiła m.in. w filmowej adaptacji Łagodnej Dostojewskiego w reżyserii Mariusza Trelińskiego (1995), w Musisz żyć Konrada Szołajskiego (1997), Historiach miłosnych Jerzego Stuhra (1997), w Wojaczku Lecha Majewskiego (1999) i w Daleko od okna Jana Jakuba Kolskiego (2000).
_______
Źródła: MBP im. Jerzego Pilcha w Kielcach | culture.pl
Co sugeruje dwukropek? Przykuwa do siebie roztargnioną myśl, zapowiada, że zaraz pojawi się to, co najistotniejsze. Daje poczucie stabilności i bezpieczeństwa niejako obiecując, że to, co ważne, najważniejsze słowa i rzeczy, myśli i znaczenia zostaną skrupulatnie wyliczone. Z "Dwukropkiem" Wisławy Szymborskiej jest inaczej.
Wszystko, co najważniejsze, pojawia się przed nim: to, że nie ma większego znaczenia dla świata, czy się jest, czy się nie jest. Czy jest się tym, kim się jest, czy właśnie kimś innym. Czy wszystkim rządzi ślepy przypadek, czy nieznośnie precyzyjny determinizm. Obecność i nieobecność są światu doskonale obojętne, a indywidualność i poszczególność różnych istnień niewiele dla niego znaczy. Ową poszczególność i niepowtarzalność ocalić może jedynie poezja. O tym właśnie mówi "Dwukropek". O chwilowości, zdarzeniowości, przemijalności, perspektywiczności i o tym, że największe znaczenie ma niejednoznaczność, bo jednoznaczność jest nieodwołalnie śmiercią poezji. Jej życie i żywioł to wielość sensów, wiele sposobów na mówienie o sobie i o świecie, nieustające stawianie znaków zapytania. Dwukropek pojawia się dopiero na końcu. To miejsce na odpowiedź świata. To milczenie, które jest jego jedyną odpowiedzią. [Culture.pl]
Nie po raz pierwszy kielczanie mają okazję do zatopienia się w muzyce Igora Przebindowskiego na żywo. We wrześniu ubiegłego roku był jednym z gości festiwalu literackiego "Pociąg do Literatury. II Herling-Grudziński Festiwal", prezentując projekt Powidoki / Portrety – Miron Białoszewski z gościnnym udziałem aktora Mariusza Ostrowskiego.
Dominika Ostałowska – aktorka teatralna i filmowa. Absolwentka Wydziału Aktorskiego warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Zawodowo związana jest z warszawskimi teatrami Ateneum, Powszechnym i Studio. Na dużym ekranie wystąpiła m.in. w filmowej adaptacji Łagodnej Dostojewskiego w reżyserii Mariusza Trelińskiego (1995), w Musisz żyć Konrada Szołajskiego (1997), Historiach miłosnych Jerzego Stuhra (1997), w Wojaczku Lecha Majewskiego (1999) i w Daleko od okna Jana Jakuba Kolskiego (2000).
_______
Źródła: MBP im. Jerzego Pilcha w Kielcach | culture.pl
