Prace Bronisława Malinowskiego z zakresu etnografii i antropologii społecznej przyczyniły się do rozwoju nauk społecznych. Jego osiągnięcia były efektem wieloletnich prac i podróży. Opracował on podstawy teoretyczne badań terenowych i rozwinął techniki badawcze. Malinowski był cenionym w skali świata antropologiem i nauczycielem, wykładał na wielu europejskich i amerykańskich uczelniach. W 1929 roku otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Harvarda, a w 1938 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie został profesorem Uniwersytetu Yale. Był współzałożycielem Polskiego Instytutu Sztuki i Nauki w USA. W swą pierwszą wyprawę badawczą do Australii i Oceanii wyruszył Malinowski w sierpniu 1914 roku. Początkowo prowadził badania terenowe w Nowej Gwinei, gdzie przebywał wśród plemienia Mailu. Następnie odwiedził Wyspy Toulon oraz Wyspy Trobriandzkie. Dzięki swojej wyprawie i zgromadzonym podczas niej materiałom, Malinowski napisał cykl książek poświęconych mieszkańcom wysp Trobriandzkich. Jedną z nich jest monografia terenowa „Argonauci zachodniego Pacyfiku”. Książka została uznana za najbardziej wpływową publikację w dziedzinie antropologii, stając się drogowskazem dla przyszłych pokoleń badaczy. Po opublikowaniu pracy „Życie seksualne dzikich w północno-zachodniej Melanezji”, został uznany za jednego z najwybitniejszych antropologów w dziejach ludzkości. Prowadził także badania w społecznościach Indian zamieszkujących tereny Meksyku. W trakcie swoich podróży przez dekadę prowadził dziennik, który powstawał w wielu krajach na kilku kontynentach. Zawierał on hasła i nazwy geograficzne, a także charakterystyczne cechy i życiorysy tubylców, z którymi rozmawiał i obcował. Zapiski zostały opublikowane dopiero 25 lat po jego śmierci.
Wystawa jest prezentowana od 15 do 30 września 2020 roku.
Źródło: MWK
