„Jaka piękna katastrofa…” – to notatki z czasu przepełnionego niepewnością. Czasu zatrzymania i odnajdywania relacji. Czasu strachu i eksperymentu, ale też nadziei na lepsze jutro. Projekt realizowany przez dwa lata (2020-2022) składa się z kilku rozdziałów – fotografii, filmów, instalacji i dźwięków. Tematy społeczne przeplatają się w nim z personalnymi przemyśleniami autora.
Adrian Wykrota - fotograf, dokumentalista, pomysłodawca i współzałożyciel fundacji PIX.HOUSE, członek ZPAF i kolektywu UNPOSED. Ukończył z wyróżnieniem Instytut Twórczej Fotografii Uniwersytetu Śląskiego w czeskiej Opawie oraz kulturoznawstwo – medioznawstwo i filologię angielską. Student studiów doktorskich ITF SU, stypendysta Ministerstwa Kultury, Marszałka Województwa Wielkopolskiego, ZAIKS i miasta Poznań. Uczestnik warsztatów agencji Magnum Photos w Birmingham i Belfaście. W 2014 roku wybrany został jednym z 30 najlepszych na świecie fotografów przez Magnum Photos. Zwycięzca i finalista konkursów: IPA, Grand Press Photo, BzWBK Press Photo, Lumix Festival, Leica Street Photo, Fotoreporter Roku. Prezentował swoje prace na wystawach w Polsce i na świecie. Publikacja Adriana Wykroty „Nie” znalazła się w kolekcji książek londyńskiej Tate Modern kuratorowanej przez Martina Parra. Pochodzi z Ostrowca Świętokrzyskiego, obecnie mieszka w Poznaniu.
Radosław Nowakowski tak mówi o swojej wystawie: - „Każda wystawa moich książek jest książką, w której literami, wyrazami i zdaniami są inne, mniejsze książki. Każda moja książka jest wystawą, w której eksponatami są litery, znaki, wyrazy, zdania, papiery, okładki, rysunki, języki, teksty… Każda wystawa jest układanką, której elementami są rozmaite książki, zwyczajne i niezwyczajne, książki-ulice, książki-pejzaże, książki-mapy, książki-budynki, książki-tuleje, książki-ślimaki, książki-góry, książki-ptaki, fraktalne traktaty… Każda wystawa jest fragmentem innej, znacznie od niej większej układanki, tak jak każda książka jest tylko literą w innej, znacznie większej książce… Układam tę układankę od kilkudziesięciu lat. Piękne zajęcie, lecz obezwładniające, nie wiem przecież, i pewnie się tego nie dowiem, ile mi jeszcze elementów brakuje, nie wiem też jak ma wyglądać obraz, który układam. Zaiste, przedziwna to gra. A jednak układam dalej.”
Wystawy można będzie oglądać do 2 października 2022 r.
(źródło: BWA Ostrowiec)
